Maeve, bijna elf weken bij ons en wat is ze lief, leuk en ondeugend.
Zit ik zojuist een fruitsapje te drinken. Voel ik heel subtiel haar neusje tegen mijn bovenbeen aanduwen. Zo van: 'halloooo, deze delen we toch altijd?' (ze mag het dopje altijd uitlikken). Gisteren na werktijd stonden we samen op het station te wachten op de bus. Er komt een bus aan. Een voor ons verkeerde lijn. De buschauffeur spotte Maeve en hij stapte even speciaal voor haar uit. Maeve door het dolle, want aandacht is leuk. Na de knuffel stapt hij weer in. Halfweg de trap draait hij zich om en vraagt aan Maeve: 'ga je met mij mee?' Wacht even... je ziet haar denken. Ze kent de woorden 'ga je mee', vervolgens keek ze mij met een scheef hoofd doordringend aan. Ze verroerde geen vin, want ze was geenszins van plan zonder mij te vertrekken. Zo duidelijk als wat. En ik, ik smolt ter plekke van haar lieve trouwe karakter. Je denkt misschien dat teckel Salidou jullie niet in de gaten houdt als je een crêpe of wentelteefje eet bij Juffrouw Jacoba, maar niets is minder waar. Uit betrouwbare bron hebben we namelijk vernomen dat hij het afgelopen jaar alles in de smiezen had. “Ik sta natuurlijk niet zo hoog op mijn pootjes, dus ik moet op andere manieren aandacht trekken. Gelukkig kan ik heel goed blaffen, vind ik zelf dan. Maar als er iets lekkers uit de keuken komt, doe ik mijn best om me héél stil te houden en stiekem richting de gasten te kruipen. Ik mag namelijk niet bedelen van Manon en Barbara, zo oneerlijk is dat. Al die gasten zie ik dag in dag uit lekkere dingen naar binnen werken, en ik krijg brokken. Brokken! Nee hoor, ik wil ook wel eens een crêpe of een beetje slagroom. Dus loop ik pootje voor pootje richting de gasten en zet mijn liefste snoetje in, dat kan menigeen niet weerstaan.” Knuffelen“Nadat ik stukjes huisgemaakte crêpes, galettes, wentelteefjes en croques heb opgegeten, is het tijd om uit te buiken. Als het zonnetje schijnt scharrel ik wat door de tuin, tot ik een lekker plekje vind om in slaap te vallen. Maar wat ik pas echt leuk vind, is stiekem op schoot kruipen bij al die lieve gasten van Juffrouw Jacoba. Alleen als ze het leuk vinden hoor, ik merk het gauw genoeg als mensen mij niet lief of me zelfs een beetje eng vinden. Alleen snap ik dat nooit zo goed, ik doe toch niemand kwaad? Afijn, gelukkig zijn er heel veel gasten die mij graag een aai over mijn bol geven, heerlijk vind ik dat.” Buitenlands blaffen “Het viel me het afgelopen jaar op dat ik niet meer iedereen kon verstaan. Van Manon en Barbara begreep ik dat er ‘toeristen’ in de zaak waren, mensen die een andere taal spreken en nog nooit in Amersfoort waren geweest. Ik ben natuurlijk apetrots dat al die mensen nu thuis vertellen dat ze een echte Amersfoortse hond hebben leren kennen en ik door hen op de foto ben gezet. Nog even en ik word beroemd! Op Koningsdag hoop ik de koning en koningin te zien, die komen namelijk ook naar Amersfoort. Dan zal ik zeker even naar ze blaffen. En wie weet… krijg ik wel een knuffel van Máxima. Ik hoor net dat de crêpes weer klaar zijn, dus ik ga ervandoor. Gelukkig nieuwjaar allemaal!” Bron: In de buurt Amersfoort
De buitenlandse adoptiehond
Bron: Jackyline Munster U heeft uw nieuwe viervoeter geadopteerd. Gefeliciteerd met uw nieuwe aanwinst. Het was tijd voor een nieuwe hond. En met de beste intenties heeft u gekozen voor een immigrant. Een Roemeen, Bulgaar, Rus, Spanjaard. Whatever. Gewoon een leuke straathond. Een zwerver die het gouden mandje bij u heeft gevonden. Ook al weet hij dat zelf niet.. En begrijpt hij dat zelf niet.... Weggerukt uit zijn ellendige, maar voor hem vertrouwde omgeving. Dan een auto, bus of vliegreis van uren zo niet dagen terwijl hij naast de andere angstige honden zit. Zo goed bedoeld en met zo veel liefde ontvangen in zijn nieuwe gezin. Maar zo'n hond geeft zich niet zomaar. U kan geluk hebben. U kunt een hondje krijgen dat bij iemand thuis is opgegroeid en liefde gekend heeft, maar door uitzichtloosheid helaas is afgestaan aan een shelter. Misschien heeft hij geluk gehad een goede shelter te treffen en een goede stichting die hem eruit heeft gehaald. Een die zich meteen happy voelt, bij wie dan ook. Die voer en warmte heeft en liefde geeft. Maar misschien heeft u helaas een van de vele die andere gekregen. Die angst hebben tot op hun bot door het onbekende. Dan haalt U (verlangend naar uw nieuwe vriend) de hond na aankomst op. Een bibberend hoopje ellende...maar U neemt hem natuurlijk mee naar huis. De stichting heeft U uitleg gegeven en U benadrukt waar U zeer zeker op moet letten. U heeft het allemaal gehoord. U heeft gezegd het te begrijpen maar U heeft het niet ECHT begrepen maar dat weet U niet. Het is U niet ECHT doordrongen wat het allemaal betekent...nee absoluut niet zelfs!!! Dagen zit uw nieuwe vriend achter het gordijn, vliegt hij door de het huis heen opzoek naar dat ene gaatje naar buiten, weg... weg van wat hem nu gevangen houdt. Zo triest .. want u bedoelt het zo goed. Deuren ramen moeten op slot anders weet hij hem te openen.. U knoopt hem vast in de auto en haalt hem thuis/of bij het bos, pas los als hij vast zit aan een andere lijn aan uw lijf want dat hadden ze aangeraden, voor de eerste tijd. Gelukkig maar, want hij stond al buiten de auto voor U goed en wel de deur geopend had. U gaat wandelen en hij schrikt .. Daar was u voor gewaarschuwd maar wat ze precies bedoelde ziet U nu pas. Hij vliegt links, rechts, bokt, steigert, trekt, rukt, en draaide in alle bochten om u heen. U struikelt. Gelukkig valt u op uw kont en niet voorover waardoor u een arm had kunnen breken., Gelukkig valt het mee. Maar door de schrik heeft u de lijn natuurlijk laten schieten. Maar weer is het geluk aan zijn zijde want in DIT geval heeft u geluisterd, al had U het misschien niet echt begrepen, toch heeft U gedaan wat ze U hadden aangeraden. U had een anti ontsnappingstuig en hem dubbel aangelijnd. Godzijdank!!! Hij is geschrokken maar veilig aan uw buiklijn blijven hangen. En niet als zo vele andere honden, losgekomen en op de vlucht geslagen om een paar km verder onder een auto of trein terecht te komen. Of weken panisch zoek te zijn en te zoeken naar hun oude vertrouwde omgeving Op de vlucht voor elk mens die hij maar spot. Nee ...hij ligt gelukkig weer veilig achter het gordijn . En langzaam aan begrijpt U wat de stichting bedoelt met "dat hij kan schrikken en vluchten". Dan na geruime tijd komt de omslag. En langzaam aan verandert zijn gedrag. Komt hij dichter bij u. Laat hij zich een keer aaien. Langzaam aan leren jullie elkaar kennen en begrijpen. Langzaam aan ontstaat en groeit er een relatie gebaseerd op vertrouwen, waarschijnlijk alleen maar met u en uw gezin. Maar dat is al een mijlpaal op zich. En U heeft echt iets om trots op te zijn. Het vertrouwen van zo'n hond winnen die zoveel meegemaakt heeft, is een hartverwarmend wonder. Dus denk hieraan voordat U een straathond adopteert!!! Alvará vindt het heerlijk om in één van de speelgoedboxen weg te kruipen en hem te gebruiken als mand. Maeve besloot er ook maar eens gebruik van te maken, want wat haar kleine teckel zus kan, dat kan zij natuurlijk ook. Enigszins teleurgesteld kwam ze er weer uit; haar poten zijn te lang en haar lijf is te groot om zich in een Curver box op te kunnen vouwen voor een slaapje.
Een Bone Broth kun je maken voor dieren die herstellende zijn van ziekte of voor dieren die in hun laatste fase van hun leven zitten. Door het langdurig koken van de botten komen mineralen vrij die erg bruikbaar zijn voor het lichaam van de kat en/of hond. Let wel: de gekookte botten dienen na afloop weggegooid te worden omdat deze veranderen van structuur en ze erg splinterig worden. Dr. Karen Becker legt (engelstalig) uit hoe je een Bone Broth kunt maken voor je dier(en). Onlangs heb ik een schaap-kussen gekocht voor Maeve op de kinderafdeling van de Hema. Ze vindt hem geweldig. Als ze wakker is bind ik hem aan de buik samen met klittenband zodat het een pluche knuffel is om mee te spelen en als ze moe is maak ik hem los en kan ze er heerlijk tegenaan liggen soezen. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt. :-)
Een teckel. Niet de desbetreffende hond. BREDA - De politie in Breda is op zoek naar een automobilist die donderdag in de Balfortstraat een hondje heeft doodgereden en vervolgens is doorgereden. GESCHREVEN DOOR Robert te Veele Het ongeluk gebeurde tussen donderdagochtend negen uur en halftien ter hoogte van de Nieuw-Apostolische Kerk. Het hondje, een ruwharige dwergteckel werd door haar eigenaresse aan de lijn uitgelaten toen het plotseling werd geschept. Ervandoor De auto kwam vanuit de kant van de Vredenburgsingel en reed over de Balfortstraat richting de Irenestraat. De bestuurder van de auto ging er na het ongeluk vandoor zonder zich bekend te maken. Volgens de politie reed de automobilist in een blauwe auto, type sedan, een ouder model. Het merk, type of kenteken is niet bekend. Mensen die meer kunnen vertellen over de auto en de bestuurder of andere inzittenden kunnen zich melden bij de politie. Bron: www.omroepbrabant.nl
|
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|