Bijna 7 maanden woont ze bij ons, Maeve. Toen ze net bij ons woonde vond ze heel veel dingen ontzettend eng; vuilnisbakken, capuchons, paraplu, harde geluiden van brommers, auto's met aanhangers. Honden op de route zijn leuk! Maar veel honden op een route tegenkomen levert heel veel prikkels op en teveel prikkels betekent stress wat jeuk geeft. Zeven maanden lang ben ik haar positief aan het trainen, haar door situaties aan het heen loodsen, zodat ze niet bang hoeft te zijn. Ze ging werkelijk als een speer. Luisterde ontzettend goed tot Koningsnacht aanbrak en de gemeente het wel oké vond om vuurwerk af te laten steken. Ze was die ochtend al geschrokken van een harde klap van het ophalen van een mechanisch rolscherm buiten, maar het vuurwerk vond plaats net op het moment dat manlief haar uitliet. Het leek er even op alsof we terug bij af waren qua trainen, maar ik weet dat pups een angstfase door kunnen maken tussen hun 8e en 11e maand en juist dan is het belangrijk om je schouders eronder te blijven zetten en vooral door te gaan. En dat gaat goed! Ze is weer flink opgeklommen en als ik terugblik naar het hele begin dan kan ze inmiddels al zoveel. Ze loopt zonder enige angst langs vuilnisbakken op, ik kan met een capuchon op lopen zonder dat ze ervandoor wil schieten. Buiten oefenen we aan een 10 meter lijn als het rustig om ons heen is. Ze vindt het heerlijk om lekker heen en weer te kunnen huppelen, rennen. Als ik haar roep dan komt ze als een kind zo blij aanrennen om iets lekkers in ontvangst te nemen. Als ze nu ergens van schrikt dan krimpt ze even ineen en kijk mij direct aan wat ze moet doen of als ze onzeker is stoot ze me met haar neus even aan. Ik praat en beloon haar door de situaties heen. Soms is ze moe en overprikkeld buiten. Dan gaan we vrijwel direct terug naar huis. Niet als straf, maar om te rusten. Neem ik haar daarna mee uit dan gaat het wel goed. Het enige wat ze nog niet kan is buiten ver van haar vertrouwde route afwijken. Dat vindt ze ontzettend spannend. Dus daar moet nog veel op getraind worden, maar we doen alles in een rustig tempo en als ik zie wat we in die zeven maanden met elkaar bereikt hebben dan ben ik ongelooflijk trots op haar. Van karakter is ze een zoetje. Lief voor mensen, kinderen en andere dieren. Ze is heerlijk ondeugende pup en erg slim. Ze koppelt de kleuren van haar slaapkleden aan de kleuren van haar speelgoed. Ik moet de moeilijkheidsgraad van voerspellen opvoeren omdat ze ze in no time doorheeft en ze in een ommezien verveeld naar het spelletje staat te kijken omdat de snacks al op zijn. Kortom; ze is een handvol. 😉 Haar logica daarentegen is soms zo heerlijk onnozel en grappig dat ik regelmatig dubbel lig. Zo zat er laatst een vlieg op de tafel. Ze zag hem, ik wees hem met mijn vinger aan, maar door de neus van Maeve vloog ie weg. Komt ze vervolgens naar mij toe en stoot met haar neus mijn vinger aan alsof ze wil zeggen: 'nu moet ie dus bij jou op de vinger zitten, want op tafel zat ie niet!' Of dat moment dat ze op schoot hangt en ik mijn laptop aan heb staan. Ze ziet de cursor, ik beweeg wat heen en weer en ze volgt de cursor over mijn beeldscherm. Dan houd ik op. Vervolgens geeft Maeve een fikse duw tegen mijn muis aan, zo van: 'Nou hup dan!' 'Ik weet echt wel hoe het werkt hoor'. Op de foto hierboven zie je Maeve die onlangs buiten veel prikkels had opgedaan en daarna even de stress weg kon kauwen op een Boneguard. De andere foto's laten Maeve zien die moe is en op punt van slapen.
Die oogjes, dan is ze om plat te knuffelen, zo lief.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|