Bijna 7 maanden woont ze bij ons, Maeve. Toen ze net bij ons woonde vond ze heel veel dingen ontzettend eng; vuilnisbakken, capuchons, paraplu, harde geluiden van brommers, auto's met aanhangers. Honden op de route zijn leuk! Maar veel honden op een route tegenkomen levert heel veel prikkels op en teveel prikkels betekent stress wat jeuk geeft. Zeven maanden lang ben ik haar positief aan het trainen, haar door situaties aan het heen loodsen, zodat ze niet bang hoeft te zijn. Ze ging werkelijk als een speer. Luisterde ontzettend goed tot Koningsnacht aanbrak en de gemeente het wel oké vond om vuurwerk af te laten steken. Ze was die ochtend al geschrokken van een harde klap van het ophalen van een mechanisch rolscherm buiten, maar het vuurwerk vond plaats net op het moment dat manlief haar uitliet. Het leek er even op alsof we terug bij af waren qua trainen, maar ik weet dat pups een angstfase door kunnen maken tussen hun 8e en 11e maand en juist dan is het belangrijk om je schouders eronder te blijven zetten en vooral door te gaan. En dat gaat goed! Ze is weer flink opgeklommen en als ik terugblik naar het hele begin dan kan ze inmiddels al zoveel. Ze loopt zonder enige angst langs vuilnisbakken op, ik kan met een capuchon op lopen zonder dat ze ervandoor wil schieten. Buiten oefenen we aan een 10 meter lijn als het rustig om ons heen is. Ze vindt het heerlijk om lekker heen en weer te kunnen huppelen, rennen. Als ik haar roep dan komt ze als een kind zo blij aanrennen om iets lekkers in ontvangst te nemen. Als ze nu ergens van schrikt dan krimpt ze even ineen en kijk mij direct aan wat ze moet doen of als ze onzeker is stoot ze me met haar neus even aan. Ik praat en beloon haar door de situaties heen. Soms is ze moe en overprikkeld buiten. Dan gaan we vrijwel direct terug naar huis. Niet als straf, maar om te rusten. Neem ik haar daarna mee uit dan gaat het wel goed. Het enige wat ze nog niet kan is buiten ver van haar vertrouwde route afwijken. Dat vindt ze ontzettend spannend. Dus daar moet nog veel op getraind worden, maar we doen alles in een rustig tempo en als ik zie wat we in die zeven maanden met elkaar bereikt hebben dan ben ik ongelooflijk trots op haar. Van karakter is ze een zoetje. Lief voor mensen, kinderen en andere dieren. Ze is heerlijk ondeugende pup en erg slim. Ze koppelt de kleuren van haar slaapkleden aan de kleuren van haar speelgoed. Ik moet de moeilijkheidsgraad van voerspellen opvoeren omdat ze ze in no time doorheeft en ze in een ommezien verveeld naar het spelletje staat te kijken omdat de snacks al op zijn. Kortom; ze is een handvol. 😉 Haar logica daarentegen is soms zo heerlijk onnozel en grappig dat ik regelmatig dubbel lig. Zo zat er laatst een vlieg op de tafel. Ze zag hem, ik wees hem met mijn vinger aan, maar door de neus van Maeve vloog ie weg. Komt ze vervolgens naar mij toe en stoot met haar neus mijn vinger aan alsof ze wil zeggen: 'nu moet ie dus bij jou op de vinger zitten, want op tafel zat ie niet!' Of dat moment dat ze op schoot hangt en ik mijn laptop aan heb staan. Ze ziet de cursor, ik beweeg wat heen en weer en ze volgt de cursor over mijn beeldscherm. Dan houd ik op. Vervolgens geeft Maeve een fikse duw tegen mijn muis aan, zo van: 'Nou hup dan!' 'Ik weet echt wel hoe het werkt hoor'. Op de foto hierboven zie je Maeve die onlangs buiten veel prikkels had opgedaan en daarna even de stress weg kon kauwen op een Boneguard. De andere foto's laten Maeve zien die moe is en op punt van slapen.
Die oogjes, dan is ze om plat te knuffelen, zo lief.
0 Comments
Na de eerste maanden Maeve kwalitatief hoogstaande kant en klare verse, rauwe maaltijden te hebben gehad en waar we gedeeltelijk ook mee door zullen gaan, zal Maeve ter afwisseling ook zelf samengestelde maaltijden gaan krijgen en intacte prooien. Door mijn jarenlange ervaringen op dit gebied met onze teckels moet ik zeggen dat het nog steeds blijft kriebelen om Maeve op een meest optimale wijze te voeren. Daarnaast merk ik dat Maeve nogal snel overprikkeld is. Soms heeft ze dit soort momenten buiten met wandelen als er teveel om haar heen gebeurd. Hoe fijn is het dan wel niet voor haar om even een poosje met voedsel bezig te zijn? Vanmiddag na het eten van een eerste kwartel was ze volledig voldaan en ging ze lekker even rusten. Precies dat resultaat waar ik op hoopte. Maeve met haar allereerste prooi. In eerste instantie wist ze nog niet wat ze er mee moest doen en likte ze er vooral aan, maar al gauw ging ze over tot kauwen en liet ze zich de maaltijd goed smaken. Foto's van die lekkere toet. Ze oogt zo zoetjes, maar ze is alles behalve dat. Ze heeft een prachtige naam, maar luistert enkel als het haar uitkomt. Alles wat niet van haar is heeft haar aandacht. Er is veel creativiteit voor nodig om dit meisje tevreden de dag door te krijgen. Zo worden er speur spellen gedaan en ze mag hersenwerkjes doen voor lekkere snacks. Deze snacks worden regelmatig afgewisseld, want zodra zij denkt dat ze er genoeg van heeft doet ze helemaal niks meer voor iets waar ze op doorgegeten raakt.
Verder is ze een heerlijk, aanhankelijke knuffelkont. Ze vaart het beste op ritme en regelmaat. Ze houdt niet van drukte en veranderingen en dat is toch echt te herleiden naar de inprentingsfase van die eerste cruciale dertien weken van haar leven. Kun je de ene keer een heerlijke wandeling buiten maken, op een ander moment kan dat emmertje voor haar door spannende gebeurtenissen zomaar overlopen en kun je beter direct naar huis gaan. Rust aanbrengen. Ik droomde altijd van het maken van lange wandelingen, maar dat is voor nu gewoon niet weggelegd. Dat betekent dat ik mijn verwachtingen bij heb moeten stellen. Ik pas me aan. Ik vraag me niet af wat ik van haar verwacht, maar meer wat ik kan doen om dit lieve hondenkind gelukkig te maken. Gezien alle vorderingen die ze tot nu toe heeft gemaakt door positief te trainen lukt dit heel aardig. Ik ben iedere dag zo blij met deze schat. 🥰 'Mijn hond zet de tanden in de muur. Wat kan ik eraan doen?' Een vraag op een willekeurige facebook hondenpagina... één van de antwoorden luidde dat een dierenarts zei dat het een kalkgebrek was en nu ze hem een flink bot met een beetje vlees eraan van een koe via de slager gaf, was het kauwen op de muur afgelopen.
Werkelijk? Zien mensen niet dat het een fase van de hond is die kan ontstaan uit verveling. Maeve heeft er ook een 'pootje' van om het te doen, maar die pakt ook de muur met de geperste platen erop. Dat geeft weer leuke vlokken op de grond en dus dubbele pret, want al glijdend met haar voorpoten schuift ze de vlokjes voor zich uit, om er vervolgens baldadig doorheen te gaan liggen rollen .Ze kan na deze actie doorgaan voor een merle hond, omdat ze uiteindelijk onder de vlokken zit. Waren het eerst de muren op drie plaatsen, nu zijn de kleden in de manden aan de beurt, maar Maeve vermaakt zich opperbest zonder enig gebrek aan welke voedingstof dan ook. Natuurlijk houd je hond op met kauwen aan de muren als je hem een groot vlees bot geeft. Dan heeft ie afleiding en is de behoefte er niet om de aandacht op de muur te vestigen. Ik zou me eerder druk maken over het dragende deel van de koe wat die mevrouw haar hond voert dan over een vermeend kalkgebrek. 'Hoezo ik mag geen gekookt eitje van de ratjes hebben?' 'En als ik nou eens heeeeeel netjes ga zitten?' 'Wat ruikt dat heerlijk!' 'Ah toe, één eitje is al genoeg?!' En natuurlijk mocht ze een stukje proeven en met de belofte dat ze vanavond bij haar maaltijd rauwe kwartel eitjes met schil gaat krijgen poseerde Maeve heel geduldig voor nog een foto. Daarna zijn we samen de ratjes gaan voeren waarbij ze heel lief kennis maakte met Sterre die nog nooit zo'n grote rat had gezien.
Prinses op de erwt!
Na eventjes alleen thuis te zijn geweest, waarbij Maeve zich super vermaakt heeft met de muur, de kleden, de mand en het bankje. Echt niks stond meer op de plek, want het is zo leuk om de deken onder Alvará haar billen uit te trekken voor aandacht. Dat de mand daarbij meegesleurd wordt... ach, kleinigheidje houd je. 'Oh kijk, de waterbak is nog lekker vol, laat ik die eens meenemen'. De keuken was één waterballet en bij binnenkomst was die pretletter zo blij dat je onmogelijk boos kunt worden, Ze stond echt in de pretletter modus, zo van: 'die flinke wandeling met de baas even hiervoor was leuk hoor, maar ik had nog wat energie over en aangezien jullie er niet waren om mee te spelen...', dus na een heerlijke knuffel heb ik gauw dit hondenkind aangelijnd voor een ronde naar buiten. Eenmaal binnen scoorde ze samen met haar teckel zusjes wat sprotjes (ze is dol op vis) en toen was het het moment daar en waren haar batterijen volledig leeg. Dat betekent opladen. Voor dat opladen pakt ze natuurlijk een voor haar veel te kleine teckel bench. Geeft niks, want overal is een oplossing voor en dus kreeg deze prinses een heus kussen onder haar hoofd. Kan ze even haar streken van vandaag verwerken en ondertussen nieuwe plannen voor de komende uren. Wordt vast vervolgd. 😂🥰 Alvará, de ‘grote’ vriendin van Maeve. Ze heeft zich helemaal over de pup ontfermt. Ze zijn dan ook altijd samen. Zowel overdag als ‘s nachts ligt Maeve dan ook het liefst tegen Alvará aan.
Alvará moet nog dertien jaar worden, maar toch zien we haar ouder worden in doen en laten. Het fijne is dat ze al ruim anderhalf jaar geen toevallen meer heeft gehad, maar we merken dat ze na het slapen wat kracht bij het opstaan in de achterpootjes verliest. Daarnaast begint ze moeite te krijgen met de bot percentages in haar rauwe voeding. Momenteel ben ik die aan het verlagen om te voorkomen dat ze te harde ontlasting krijgt. Verder is ze uitzonderlijk lief zoals altijd en kan zeuren als de beste om ergens haar zin in te krijgen. Oh, heel soms zou je haar zo €50,- in bewaring geven.
Tot ze wakker schiet en al haar zintuigen op ‘wat zal ik eens gaan slopen vandaag’ staan. Het ‘even de ratjes voeren’ van mij leverde een afgekloven hoek van de teckel bench en een beschadigde rand van de speelgoed mand op. Nu al slapende is ze weer het allerliefste hondenkind van heel de wereld. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|