Enige tijd geleden is Lucky onder een klein roesje gebracht om zijn gebit weer pico bello in orde te maken. Bijna elf jaar oud is onze kleine man. Lucky had als jonge hond lang last van een hartruis. Door de dierenarts destijds werd aangeraden om naar een specialist te gaan en hem op hartmedicatie te laten zetten. Uit ervaringen van andere mensen wist ik dat hartmedicatie veel beperkingen zou betekenen voor Lucky. Er werd ons mede gedeeld dat indien we niet aan verdere onderzoeken zouden doen Lucky wellicht twee jaar minder te leven zou hebben. Omdat alles vooraf eigenlijk puur speculatie betrof en hij niet abnormaal hijgde zoals een hartpatiënt behoorde te doen, hebben wij in ieder geval besloten om het roer drastisch om te gooien bij Lucky. Zijn voedingspatroon werd veranderd; van brok zijn we over gestapt naar vers en we hebben zijn conditie verbeterd. Op de lange wandelingen in de Soestduinen of op de hei waar hij oneindig de bal apporteerde en de tong bij wijze van spreken op de pootjes had hangen van enthousiasme, bekroop me toch wel eens het angstige gevoel of we er wel goed aan deden. Bij een controle van de dierenarts het jaar erop bleek echter dat er geen enkele ruis bij zijn hart meer te horen was. Wat een opluchting en het blijkt maar weer eens dat je niet klakkeloos alle goedbedoelde raad ter harte moet nemen, want hoe had zijn leven eruit gaan zien als hij onnodig aan zware medicatie was gezet?
Lucky heeft alle jaren tot nu toe in een meer dan goede gezondheid doorgebracht. Toch merken we nu dat de jaren beginnen te tellen. Bijna elf jaar oud is onze kleine man. Zijn tanden zijn enige tijd geleden pico bello in orde gemaakt. Zijn tandvlees was gaan zakken en dat maakte dat zijn voortanden los gingen zitten. Doordat de voortanden los zaten ging er steeds meer aanslag op vast zitten door plak. Het vervelende op zo'n moment is, dat je het zelf niet kunt onderhouden door het weg te krabben. Het tandvlees raakt ontstoken en voor je het weet zit je met een gigantisch probleem. Door de ontstekingen en aanslag kunnen bacteriën zich elders in het lichaam vast zetten (bijvoorbeeld op de hartkleppen) met alle gevolgen van dien zonder dat je die problemen in eerste instantie aan gebitsproblemen wijdt. Vandaar dus dat Lucky zijn gebit keurig gesaneerd is. De voortanden en een aantal achterste kiezen moet hij missen, maar met al zijn overige kiezen en hoektanden kan hij moeiteloos zijn rauwe maaltijden nog nuttigen, al maak ik het een en ander wel iets kleiner in tegenstelling tot de andere honden, omdat leeftijd nu echt een rol begint te spelen. Bij een senior hond is het belangrijk dat hij vooral geniet van zijn maaltijden en genieten dat doet hij zeker! Daarnaast merken we sinds enige tijd dat hij een beetje de weg aan het kwijt raken is. Zo kan hij vanuit het niets midden in de keuken gaan zitten blaffen omdat hij manlief of mij niet meer in het vizier heeft. Als ik me dan laat zien is het goed, maar zodra ik de keuken verlaat is hij het weer kwijt en begint hij opnieuw te blaffen. Zo zat hij laatst voor zijn mand en wilde erin, maar hij wist niet goed hoe. Ik heb hem op moeten beuren om hem in zijn mand te zetten om vervolgens behaaglijk te gaan liggen slapen. Zo kan hij naar mij behoorlijk wantrouwend zijn. Toen hij twee jaar geleden vijf hot spots tegelijkertijd op verkeerde voeding had, heb ik hem voortdurend moeten verzorgen. Een hot spot is een plek die open ligt en waar pus uit kan komen. Dat daar veel pijn bij komt kijken moge duidelijk zijn, zeker als je er vijf hebt. Vanaf dat moment is hij meer wantrouwend geworden. Niet de hele dagen door hoor, want hij kan me ook opzoeken of ik roep hem bij me en dan kan hij eindeloos genieten van lekker knuffelen. Hij krijgt nooit een corrigerende tik of een klap. Bij zoiets kan ik me nog voorstellen dat een hond uit verdediging moppert, maar niks van dit alles. Ik denk dat deze gedragingen samen hangen met de dementerende verschijnselen die optreden. Het maakt het wel dat ik vooruit moet denken. Als ik of wij eens weg moeten dan zorg ik er altijd voor dat er iemand thuis is of hij gaat met ons mee en als de kinderen alleen zijn met hem dan leg ik hem uit voorzorg in een bench. Er is nog geen enkel voorval geweest dat hij een van hen iets heeft willen doen, maar stel dat? En zeker nu hij dementeert. We overwegen om hem te ondersteunen met homeopathie. Helemaal de dingen voorkomen kun je niet in dit ouderdomsproces, maar we proberen het wel zo aangenaam mogelijk te laten verlopen voor Lucky. Ondanks alles is hij nog steeds mijn lieverd en ik hoop dat we hem nog een poos in ons midden mogen hebben.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|