A man and his dog were walking along a road. The man was enjoying the scenery, when it suddenly occurred to him that he was dead.
He remembered dying, and that the dog walking beside him had been dead for years. He wondered where the road was leading them.. After a while, they came to a high, white stone wall along one side of the road. It looked like fine marble. At the top of a long hill, it was broken by a tall arch that glowed in the sunlight. When he was standing before it he saw a magnificent gate in the arch that looked like mother-of-pearl, and the street that led to the gate looked like pure gold. He and the dog walked toward the gate, and as he got closer, he saw a man at a desk to one side. When he was close enough, he called out, 'Excuse me, where are we?' 'This is Heaven, sir,' the man answered. Would you happen to have some water?' the man asked. Of course, sir. Come right in, and I'll have some ice water brought right up'. The man gestured, and the gate began to open. 'Can my friend,' gesturing toward his dog, 'come in, too?' the traveller asked. 'I'm sorry, sir, but we don't accept pets.' The man thought a moment and then turned back toward the road and continued the way he had been going with his dog. After another long walk, and at the top of another long hill, he came to a dirt road leading through a farm gate that looked as if it had never been closed. There was no fence. As he approached the gate, he saw a man inside, leaning against a tree and reading a book. 'Excuse me!' he called to the man. 'Do you have any water?' 'Yeah, sure, there's a pump over there, come on in..' 'How about my friend here?' the traveller gestured to the dog. There should be a bowl by the pump.' They went through the gate, and sure enough, there was an old-fashioned hand pump with a bowl beside it. The traveller filled the water bowl and took a long drink himself, then he gave some to the dog. When they were full, he and the dog walked back toward the man who was standing by the tree. 'What do you call this place?' the traveller asked. This is Heaven,' he answered. 'Well, that's confusing,' the traveller said. 'The man down the road said that was Heaven, too.' 'Oh, you mean the place with the gold street and pearly gates? Nope. That's hell.' 'Doesn't it make you mad for them to use your name like that?' 'No, we're just happy that they screen out the folks who would leave their best friends behind.' ~Anonymous Author and Artwork
0 Comments
Een teckel kleurplaat gemaakt door Linda - The Coloured Leaf via facebook.com
Vandaag precies zeventien jaar geleden werd ze geboren. We reden helemaal naar het hoge noorden van Duitsland om kennis te maken met haar fokkers Ingrid en Hans-Edzard. Het klikte onmiddellijk. Lucky mijn eerste teckel was mee en nee, hij mocht van Ingrid niet in de auto blijven wachten. Hij vond het maar wat spannend tussen al die andere teckels, maar hij deed het fantastisch.
Jubilee kwam uit een nestje van vijf teckels; ze had twee zussen en twee broers. Mama Birke was de liefste teckel die je je maar kon wensen en oma Milva liet een onuitwisbare indruk op me achter. Vier weekjes oud was ze toen ik op de grond zat en zij met een luid protest al waggelend naar me toe kwam, haar kleine hoofdje op mijn schoot nestelde en in slaap viel. Haar keuze was gemaakt. Jubilee kwam, zag en overwon. Wat een fantastisch zoet karakter had ze. Ze was gek op alle honden die ze tegenkwam. Hoe groter, des te mooier en leuker. Ze zou Maeve en Bonnie he-le-maal het einde hebben gevonden! ‘Rain was her middlename’. Ze was mooi en elegant, maar ze kon met dezelfde vaart oneindig door vieze modderplassen stampen. Als het buiten regende kreeg je haar niet meer mee naar binnen. Dit dan weer tot grote ergernis van teckel Kaatje, die dan haast klappertandend en bibberend ongeduldig op haar stond te wachten tot ze het plan weer had opgevat om mee naar binnen te gaan. Op schrikkeldag 2016 brak ze mijn hart, omdat die van haar het niet meer deed. Typisch Jubilee om eigenlijk maar één keer in de vier jaar zo’n sombere dag aan je voorbij te laten komen. Ik zou op een dag als vandaag nog wel eens -tig keer met haar naar buiten willen lopen juist omdat ze zoveel noten op haar zang kon hebben. Haar lekker op schoot trekken en in haar oor fluisteren hoeveel ik van haar houd. ❤️❤️ |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|