Vandaag precies zeventien jaar geleden werd ze geboren. We reden helemaal naar het hoge noorden van Duitsland om kennis te maken met haar fokkers Ingrid en Hans-Edzard. Het klikte onmiddellijk. Lucky mijn eerste teckel was mee en nee, hij mocht van Ingrid niet in de auto blijven wachten. Hij vond het maar wat spannend tussen al die andere teckels, maar hij deed het fantastisch.
Jubilee kwam uit een nestje van vijf teckels; ze had twee zussen en twee broers. Mama Birke was de liefste teckel die je je maar kon wensen en oma Milva liet een onuitwisbare indruk op me achter. Vier weekjes oud was ze toen ik op de grond zat en zij met een luid protest al waggelend naar me toe kwam, haar kleine hoofdje op mijn schoot nestelde en in slaap viel. Haar keuze was gemaakt. Jubilee kwam, zag en overwon. Wat een fantastisch zoet karakter had ze. Ze was gek op alle honden die ze tegenkwam. Hoe groter, des te mooier en leuker. Ze zou Maeve en Bonnie he-le-maal het einde hebben gevonden! ‘Rain was her middlename’. Ze was mooi en elegant, maar ze kon met dezelfde vaart oneindig door vieze modderplassen stampen. Als het buiten regende kreeg je haar niet meer mee naar binnen. Dit dan weer tot grote ergernis van teckel Kaatje, die dan haast klappertandend en bibberend ongeduldig op haar stond te wachten tot ze het plan weer had opgevat om mee naar binnen te gaan. Op schrikkeldag 2016 brak ze mijn hart, omdat die van haar het niet meer deed. Typisch Jubilee om eigenlijk maar één keer in de vier jaar zo’n sombere dag aan je voorbij te laten komen. Ik zou op een dag als vandaag nog wel eens -tig keer met haar naar buiten willen lopen juist omdat ze zoveel noten op haar zang kon hebben. Haar lekker op schoot trekken en in haar oor fluisteren hoeveel ik van haar houd. ❤️❤️
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|