Alvará vindt het heerlijk om in één van de speelgoedboxen weg te kruipen en hem te gebruiken als mand. Maeve besloot er ook maar eens gebruik van te maken, want wat haar kleine teckel zus kan, dat kan zij natuurlijk ook. Enigszins teleurgesteld kwam ze er weer uit; haar poten zijn te lang en haar lijf is te groot om zich in een Curver box op te kunnen vouwen voor een slaapje.
0 Comments
Onlangs heb ik een schaap-kussen gekocht voor Maeve op de kinderafdeling van de Hema. Ze vindt hem geweldig. Als ze wakker is bind ik hem aan de buik samen met klittenband zodat het een pluche knuffel is om mee te spelen en als ze moe is maak ik hem los en kan ze er heerlijk tegenaan liggen soezen. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt. :-)
Ik vond het zielig om onlangs een labrador pup van een week of negen à tien bij de buurtsuper tegen te komen. Het kind wilde dolblij op me afkomen, maar met een ruk op aan de riem werd het hondenkind in de juiste richting van de baas gebonjourd. Op zijn tuig stond 'afblijven', 'niet aaien'. Zeikerd als ik ben speur ik met mijn blik over de hele hond om te kijken of pup in opleiding is als geleidehond want dan kan ik me nog enigszins voorstellen dat niet iedereen zich willekeurig op de pup mag storten, maar niks van dit alles. Het lijkt me erg lastig voor een pup in de groei die als een spons alle prikkels tot zich wil nemen zo geremd te worden. Ergens had ik medelijden met het dier. Zo jong en dan zo kort gehouden worden in je ontwikkeling. Een akelige tekortkoming van mij is dat ik dan met één blik op de bazin tot de conclusie kom dat ze gewoon niet aardig is. Niet dat alles met mijn puppen kind nou zo perfect verloopt hoor. Verre van dat. Maeve is inmiddels negen weken bij ons. In de beginweken leer je elkaar kennen en hoe Maeve is in de buitenwereld. Je ondervindt dat er weinig ondernomen is in de beginweken van haar leven. Dat geeft niet. In een rustig tempo laten we haar met zoveel mogelijk situaties kennismaken, maar het afsteken van vuurwerk rond oud en nieuw heeft voor een terugval gezorgd. Ze is een keer geschrokken van mensen die tegen haar in het gangpad naast ons huis begonnen te kirren terwijl verderop van haar vuurwerk afgestoken werd. Het gevolg is dat ze nu bij het opdoen van teveel prikkels tegelijkertijd angstig is. Benadert een persoon haar, maar komt er tegelijkertijd een fietser of bijvoorbeeld een kat aan, dan kan ze de prikkels niet doseren en wil ze weg uit de situatie (vluchtgedrag). Zo'n twee weken geleden merkte ik al dat ze even wat meer een angstfase doormaakte. Het instappen van trein, bus of auto was eng. Het kan dus zijn dat er twee dingen door elkaar lopen. Hoe dan ook; hebben we in de eerste weken flinke passen vooruit gezet, Maeve heeft er een paar teruggezet, maar met heel veel geduld, aanmoedigen en positief belonen lijkt het weer beter te gaan. Vanmorgen trof ze een hele lieve mevrouw die de tijd voor haar nam. Ze liet zich aanhalen, de grote reu die ze bij zich had was meer dan spannend, maar gedroogd ganzenvlees en een rustige kennismaking zorgen ervoor dat het vertrouwen bij Maeve weer groeit. Ze heeft er weer een grote vriend bij in de buurt. Het wandelen buiten verloopt soms wat chaotisch omdat Maeve een merel achter me veel interessanter vindt dan het oversteken op straat. Ik heb daardoor wat rare spierpijntjes van pols tot in mijn bovenarm die na een paar dagen ook wel weer verdwijnen, maar het is geen teckel die je aan je lijn hebt lopen zeg maar. Er wordt dus veel geoefend en soms vraag ik helemaal even niks van haar zodat ze gewoon even helemaal zichzelf mag zijn. Als ze moe is kan ze echt de strontvervelende pup uithangen die het leuker vindt om de oude teckels de stuipen op het lijf te jagen dan naar mij te luisteren. Afleiden helpt dan niet, dus ga ik op zo'n moment naast haar zitten en met rustig praten kriebel ik haar wat en ja hoor, je ziet haar meteen rustiger worden. De teckels kunnen daarna zonder enige commotie naar hun slaapverblijf worden geleid en in een ommezien gaat ze zelf ook slapen, maar voordat dat moment daar is denk je dat ze op z'n minst voorzien is van een legio Duracell batterijen. Gisteren vergeleken we Maeve voor de grap qua energie met dat oneindig trommelende konijn uit die oude Duracell reclame van 1983. Toen ik hem via YouTube even terugkeek en ik Maeve haar kopje scheef zag trekken naar het enige konijn dat overbleef, zou ik zweren dat ze overeenkomsten zag. Vanmorgen met uitlaten een mevrouw die lyrisch naar me toe komt lopen en zegt: 'wat een prachtige Field Trial Labrador, doelend op een dan al meer dan blije Maeve. Ik zeg: 'Mevrouw, ik heb geen idee wat ze is, een mixje van alles wat'. 'Oh ja, dat kan natuurlijk ook'. Ondertussen was Maeve zichzelf volledig aan het verkopen met een schuddend achterwerk en een staart die ze er haast af kwispelde van blijdschap (en echt, ik zag haar denken: zou mevrouw ook lekker vlees bij zich hebben?). Eindconclusie van mevrouw was dat ze wel heeeeeeel erg lief is. Juist, daar hoeven we dus geen Field Trial Labrador voor te hebben. ;-)
Gewoon een Roemeens hondenkind die geen toekomst had, maar die bergen aan affectie toont en heel erg goed te trainen is met tonnen aan liefde en positief belonen (al weet ze me goed uit te buiten voor gedroogd vlees door veel plasjes te doen, iets 'los' laten betekent toch lekkers? Zei je nou het commando 'goed zo'? Ik let toch altijd op?). Buiten haar lieve karakter is ze zo slim. Had ik al eens gezegd hoe blij ik met haar ben? Maeve op impressionistische wijze geschilderd door Emma en gekregen van Esmay.
Wat ontzettend lief gedaan meiden! Ik ben er heel erg blij mee. 🐾 #maeveart door Studio Emma Zuidam Maeve druk in de weer met haar Boneguard. In eerste instantie wilde ze de teckel variant hebben die echt veel te klein voor haar is, maar omdat twee teckels wat voorwerk verricht hadden op haar kluif, begon ze er toch maar zelf aan.
Ze heeft een hele rits met tanden die lekker afsteken tegen haar zwarte vachtje en is momenteel volop aan het wisselen. Ik hoopte een tandje of kies van haar te krijgen, maar om dat losse spul nou uit te spugen is volgens Maeve veel teveel gedoe en daarom eet ze ze liever op. 😂 Inmiddels zijn we zeven weken verder en groeit ze als kool. Ze groeit ook in het aantal (bij)namen zoals ieder dier hier in huis waarbij ‘Maeve a lot’, ‘Maevedonia’, ‘Maevefilet’ en ‘Maevekever’ of ‘bever’ favoriet zijn. Als ze bananen in haar oren heeft (wat heel gewoon is voor dit meisje die overal een uitdaging inziet) volstaat het één keer roepen van Meeeeeefie. Dan komt ze er in volle vaart zielsgelukkig aanhuppelen. Zo knap van haar. 😅 Verder heeft ze naast haar rauwe voeding een enorme voorliefde voor fruit. Mandarijntjes en fruitsap hoor je volgens Maeve te delen. Al is het kind gauw tevreden; één partje mandarijn volstaat en als ik een fruitsapje drink (mango, maracuja, sinaasappel) dan moet ze even de binnenkant van het dopje uitlikken. De zeven weken zijn omgevlogen. Nu ze nog in de groei is eet ze 690 gram aan rauwe (gemalen) voeding over de hele dag, verdeeld over drie maaltijden zonder ook maar één gram te dik te zijn. Er wordt afgewisseld in negen diersoorten en ze krijgt daarnaast in een kleine hoeveelheid drie soorten vette vis plus gezonde extra’s. Ze wordt beloond met zelf gedroogd vlees van verschillende gevogelte soorten. Ze glimt als een spiegel en is een heerlijk blij ei. Precies zoals een pup hoort te zijn. Heel af en toe hoor ik nog een kuchje. De nasleep van de kennelkuch die ze mee heeft genomen van haar reis naar Nederland. Ze wordt daarom nog ondersteund met echinacea tabletten van Bloem en Heemst Complex van Dierspecialist.😊 Eens kijken of een van ons haar buiten kan kieken bij daglicht met een betere camera. :-) Afbeelding: dogsnaturallymagazine.com Vanaf het moment dat Maeve bij ons kwam wonen is ze op een rauwe voeding gezet. In de begin dagen ben ik begonnen met het geven van vuile pens om haar maag en darmen te laten wennen. Pens kan laxeren, maar bij Maeve was daar geen sprake van. Bijkomend voordeel is dat pens boordevol probiotica bacteriën zit die de darmflora kunnen ondersteunen. Al vrij snel kon ik omschakelen naar een rauwe voeding met meer afwisseling.
Ik ben een fervent voorstander van zelf samenstellen, maar met 27 tamme ratten, vijf teckels die allen zorg nodig door de diverse aandoeningen die ze hebben, alle energie die Maeve nodig heeft om haar optimaal te socialiseren plus een baan maken het dat ik toch voor nu gekozen heb voor een kant en klare rauwe voeding. Het nadeel is natuurlijk dat ik niet exact weet wat er in een voeding zit, maar ik kan natuurlijk wel merken kiezen waarvan ik uit ervaring in de praktijk weet dat ze goed zijn. Ergens is het heel eenvoudig. Als je voor spotgoedkoop gaat en je bedenkt dat een fabrikant, verdeler, winkelier eraan moeten verdienen dan is de rekensom eenvoudig en kun je zelf bedenken dat de grondstoffen van het product naadje zijn. Daarnaast heb ik de nodige wensen van mezelf. Ik wil met een opgroeiende pup niet te laag zitten in het calciumgehalte, ik wil geen calcium supplement in de voeding zien, geen premix om een voeding 'compleet' te maken. Geen groenten en geen toegevoegde kruiden. Er zijn mixen die spinazie aan hun voeding toevoegen. Spinazie bindt zich aan calcium en aangezien ik een optimale opname van calcium wil hebben zie ik deze groente liever niet bij een opgroeiende hond (en zelfs niet bij een volwassen hond), daarnaast hebben kruiden een medicinale werking. Daar kun je niet zomaar kwistig mee omspringen. Dit houd ik graag zelf in de hand. Ik wil dus een voeding die goed van kwaliteit is en zonder welke toevoeging dan ook. De toevoegingen verstrek ik naar eigen inzichten zelf. Inmiddels krijgt Maeve diverse dier- en vissoorten (één keer per week) die hieraan voldoen. Zo krijgt ze o.a. kalkoen, (wilde) eend, konijn, lam, paard, geit, hert, haas, kwartel, duif, gans, fazant, patrijs, parelhoen. Als vissoorten krijgt ze zalm, makreel en sardientjes. Zoals je ziet krijgt Maeve geen kip en geen rund omdat ik vind dat deze teveel aan omega 6 vetzuren bevatten. Daarnaast krijgt ze gezonde extra's in de vorm van gefermenteerde groenten, kokos olie, chlorella/spirulina, fijn gemalen noten (hazelnoten, amandelen later eventueel nog walnoten en nee, deze laatste kan geen kwaad gezien alle negatieve berichtgevingen op internet, pitten (pompoenpitten, pijnboompitten -alles biologisch-), geitenyoghurt (in kleine beetjes gezien de lactose en daarom krijgt ze ook wel lactose vrije yoghurt), koud geslagen honing. Niet alles tegelijkertijd, maar één keer daags tijdens een maaltijd en zo heeft ze iedere dag wel wat. Binnenkort mag ze een rauw eitje* proberen (bij hele jonge honden wacht ik altijd tot ze een half jaar zijn), maar ik weet haast wel zeker dat ze de bodem uit de bak eet. Dat doet ze nu al bij alles wat we haar aanbieden. Eerdaags wil ik haar wat zacht gevogelte aanbieden zodat ze zo en nu en dan ook zelf kan werken voor haar eten. *Een rauw ei is volgens Maeve teveel bij een maaltijd en dat maakt het dat ze deze met tegenzin opeet. In plaats van een ei krijgt ze twee keer in de week een kuiken aangeboden. Deze valt wel in de smaak. Ik ga over op biologische eieren van Demeter. Deze kook ik één minuut en geef hem zonder schil (koken verandert de structuur en maakt de schaal scherp). Eens kijken of ze ze zo wel lust. Toen ze net uit de opvang kwam moest je haar met twee man sterk vasthouden als je ging voeren. Nu is ze zover dat ze weet dat eerst de teckels hun voerbakje krijgen, daarna is zij aan de beurt en gaat ze keurig zitten (foefje had ze binnen twee dagen door) en dan krijgt zij te eten. Ze eet echt alles met smaak op en ziet er prachtig uit. Door de rauwe voeding heeft ze geen overtollige ballast op haar lichaam. Haar ontlasting is compact, haar vacht is glimmend, sluit mooi aan en alle schilfers zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Hoofdzaak is natuurlijk een gezonde afwisseling in diersoorten, de extra's bij de voeding zorgen voor de nodige micro nutriënten die ze niet uit de voeding kan halen, maar wel bruikbaar zijn voor haar lichaam. Maeve blaakt van gezondheid. Ze heeft een natte neus en ogen die stralen van ondeugendheid. Ze is actief en lekker druk precies zoals een pup hoort te zijn. Belonen doe ik met gedroogd spiervlees (hert, gans en zwaan) en voor haar tanden krijgt ze iedere dag gezonde snacks aangeboden. Soms met de ruw vezels (het haar) er nog aan. Dit om haar tanden en kiezen op natuurlijke wijze schoon te houden en de ruw vezel zorgt voor een goede darm peristaltiek. Al met al ben ik ontzettend tevreden met de resultaten bij Maeve. De onlangs gevallen sneeuw en het reizen met de trein maakte moe. Alle prikkels die Maeve opdoet is natuurlijk niet niks. Ze is in een paar weken tijd heel veel aan het leren buiten op straat omdat ze maar weinig socialisatie heeft gehad. Eenmaal in de trein viel ze dan ook als een blok in slaap. Natuurlijk doe ik dit niet iedere dag met haar, want ik wil haar niet overprikkelen. Na een drukke dag wordt altijd een rustdag ingelast thuis, zodat ze lekker kan bijkomen en helemaal zichzelf kan zijn zonder teveel van haar te vragen. Daarnaast hoeft het socialiseren natuurlijk niet altijd zo'n intensieve bezigheid te zijn. Tijdens uitlaten oefenen we op tal van situaties die plaatsvinden op straat. Een passerende buurvrouw (met of zonder haar honden), een fietser, een vrachtwagen die staat te lossen, een meneer die glas in de glasbak gooit. Allemaal reuze spannend, maar Maeve doet het (met soms de nodige aanmoedigingen) zo ontzettend goed. Het is een intensieve periode die we doormaken, maar ik ben echt ongelooflijk trots op haar en helemaal weg van haar lieve, open karakter. Ik had me geen lievere hond kunnen wensen. We merken dat ze na een aantal weken (vier) meer op ons als persoon begint te richten. Normaal was ze heel blij als je eventjes weg was geweest en binnenkwam. Dan liep ze blij heen en weer te dribbelen. Als je nu binnenkomt dan is daar die herkenning van jou als persoon en dan is ze zo door het dolle dat ze haar staart er bijna af kwispelt van blijdschap. Daaraan merk je dat ze gewoon niemand als persoon heeft gehad waaraan ze zich in de belangrijke beginweken van haar leven heeft kunnen hechten. Het feit dat ze veel op haarzelf aangewezen was maakt het wel dat ze zichzelf heel goed weet te vermaken. 's Nachts ligt ze graag bij Alvará in de keuken. Ze geeft geen krimp als je bij haar uit de buurt loopt. Ik kan naar boven gaan, naar buiten. Alles vindt ze prima. Dat maakt het trainen op eventjes alleen zijn tijdens boodschappen doen erg eenvoudig. Soms gaat ze spelen, maar meestal ligt ze lekker te slapen en komt ze je blij, lui uitrekkend begroeten als je weer binnenkomt. Het is dan helemaal feest als ze dan meteen met je mee mag naar buiten. Omdat Maeve buiten vooral met vreemde honden vluchtgedrag kan vertonen, is ze dubbel aangelijnd. Het gaat inmiddels steeds beter, maar ik hanteer nog altijd de stelling: 'better safe than sorry'. Ik gebruik een Hunter Neopren Vario Quick Harnas en een Hunter retriever lijn met stop (deze kan haar keel dus niet afknellen). Bij een panieksituatie kan Maeve uit haar tuig lopen vandaar de extra lijn. Ik heb een drie punt tuig waar ze niet makkelijk uit kan, maar de plastic verstelbare schuiven zitten nog achter haar ellebogen wat irritatie of niet willen lopen oplevert. Niet zo handig dus. De Tre Ponti Fibbia vind ik veruit het meest fijn in gebruik. Ik heb die van Alvará bij Maeve kunnen proberen in de eerste drie weken dat ze hier woonde. Het is de vraag of Maeve er met haar eindmaat straks nog in kan, maar wie weet is de verstelbare variant wat voor haar. Voor nu dus de even de Hunter die ook nog eens op de groei van Maeve wat langer meegaat en dat is erg prettig. In Maeve haar geval is het niet raadzaam om gebruik te maken van een Flexi lijn. Het is natuurlijk ideaal; je hond aan een vijf of acht meter lijn uitlaten, maar op het moment van paniek kan de Flexi makkelijk uit je hand vliegen en ben je je hond alsnog kwijt. Momenteel ben ik met Maeve flink aan het oefenen om haar naar me toe te laten komen in situaties die zij spannend vindt. De Hunter Neopren Vario Quick Harnas. Ideaal omdat deze een tijdje op de groei van Maeve mee kan. De Hunter retriever lijn als extra lijn bij eventueel vluchtgedrag in paniek situaties. Je ziet heel duidelijk de stop aan het hals gedeelte van de lijn. Ik werk bij geen van onze honden met dieronvriendelijke lijnen of trainingsmethodes. De Tre Ponti Fibbia.
Dit vind ik het meest ideale tuig omdat de ellebogen volledig vrij zijn tijdens bewegen. ...en ergens is dat voor een pup die geen optimale socialisatie heeft doorlopen in haar begin weken een hele happening. Ze moest er even bij gaan zitten. Dit doet ze om de prikkels te verwerken. Uiteindelijk vond ze de sneeuw wel leuk en begon ze er speels in te happen, maar ergens vond ze het vooral vreemd spul. Het is toch wat als je zo hard groeit dat je mand eigenlijk te klein wordt en
dat je je aap nodig hebt als verlengstuk om nog lekker te kunnen liggen. ;-) |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|