Image by iStockphoto/Luis Carlos Torres Susan Thixton deed de afgelopen jaren in Amerika onderzoek naar commerciële diervoedingen en ontdekte dat er heel veel mis is in deze industrie. Ondanks het feit dat Susan (jammer genoeg) zelf niet rauw voert heeft ze naar aanleiding van haar bevindingen een boek geschreven en gaf ze een interview aan Animalcafe.co. Op hun website is het interview terug te beluisteren. Klik voor de luisterfragmenten op de hiernaast staande link: Animalcafe.co.
0 Comments
Omdat Pebbles vorige week zondag vanuit het niets begon te braken, haar natriumgehalte en glucose niet op orde waren in het lichaam werd ze de volgende ochtend weer opgenomen in de dierenkliniek alwaar ze aan het infuus ging en voorzien werd van dwangvoeding.
Pebbles kreeg last van dunne ontlasting en begon te bloeden uit haar anus. Mijn dierenarts wist niet in welke hoek hij moest zoeken. Pebbles aan het infuus was oké, maar zodra ze er vanaf ging, dan zakte ze weer in. Omdat hij het niet meer wist keek hij nog maar eens naar de gegevens van Pebbles op zijn pc en zag dat ze in 2008 voor het laatst gevaccineerd was. Toen hij dat telefonisch mede deelde vertelde hij dat hij vermoede dat Pebbles aan parvo leed. Eric gaf direct in het telefoongesprek aan dat Pebbles wel degelijk gevaccineerd was en vorig jaar nota bene met Nobivac nosoden behandeld was tegen parvo. De dierenarts nam het niet van Eric aan en door frustratie van hem en de assistente moest Pebbles die avond maar naar huis. Zie je het voor je? Een vermeende parvo hond naar huis laten gaan? Zo'n hond moet direct in quarantaine zetten en de praktijk moet dusdanig ontsmet worden, maar ze mocht wel mee naar huis om mijn acht andere honden te infecteren? Dat had ik dus ook kenbaar gemaakt naar de assistente, maar haar enige advies was om haar maar apart te houden van mijn andere honden en voor wat betreft het enten was nam ik risico's. Er van uitgaande dat de incubatie tijd voor een eventuele parvo al plaats moet hebben gevonden in mijn roedel, deed me besluiten om haar mee te nemen naar huis en haar in ieder geval tot de volgende ochtend weer zelf te verzorgen. Zonder enige uitleg van de nijdig, gefrustreerde assistente over het verzorgen van Pebbles voor de komende nachtelijke uren zijn we (zelf ook spinnijdig) huiswaarts vertrokken. Op eigen inzicht heb ik haar die nacht verder verzorgd door haar voortdurend schoon te houden (het bloeden uit de anus was erg verontrustend), haar blaas te legen, haar regelmatig vocht toe te dienen, eens lekker te kriebelen, wat toe te spreken en haar daarmee gerust te stellen. Vanaf 3.00 uur 's nachts ging ik naar bed en nam ik Pebbles mee. Daar zette ik iedere twee uur mijn wekker om alle verzorgende handelingen te herhalen. De ene keer gaf ik haar wat rauwe honing door het water, de andere keer voorzag ik het water van wat opgelost zeewier voor de nodige mineralen en zouten om 's nachts geen tekorten te laten ontstaan. Uit het vaccinatie boekje van Pebbles bleek dat ze in februari 2009 met de Vanguard7 gevaccineerd was. Via een lieve mevrouw van een ander forum kreeg ik de bijsluiter van deze vaccinatie. Daarin las ik dat in 2008 een licentie afgegeven was met het advies dat de hondenziekten pas drie jaar na vaccinatie herhaald diende te worden met uitzondering van het Lepto vaccin. Dat betekent dat Pebbles dus in principe pas in 2012 opnieuw gevaccineerd hoeft te worden tegen parvo. Dat een dierenarts niet de oorzaak kan achterhalen van de problemen van Pebbles is één, maar als ze vervolgens menen dat ze me zonder onderzoek vooraf, zonder naar me te luisteren nalatigheid in de schoenen proberen te schuiven, dat is twee! Omdat parvo onderwerp van discussie werd vonden Eric en ik dat ze erop onderzocht moest worden. Die nacht echter, merkte ik dat tijdens het toedienen van vocht Pebbles meer alert werd van haar omgeving. Die ochtend weer naar de dierenarts. Ik trof een collega van de dierenarts die ik de dag ervoor had gehad. Ik ben met haar een pittig gesprek aangegaan. Ik heb mijn ongenoegen geuit over haar collega en diens assistente en vond het jammer dat ze er niet persoonlijk waren. Ze schrok ontzettend van wat er de dag ervoor had afgespeeld in de praktijk. Ik heb de dierenarts fijntjes gewezen op het Vanguard7 vaccin waar ze in februari 2009 nog mee gevaccineerd was en heb haar de samenstelling/gebruik van nosoden uitgelegd waar ik zeker in de toekomst mee verder wil werken. Ook zij kwam tot de conclusie dat Pebbles beschermd rond liep en me niks verweten kon worden. Ik overwoog direct de behandeling met Pebbles te staken, maar zij vroeg me om Pebbles nog even in de kliniek te laten voor eenmaal een infuus. Door haar dunne ontlasting was ze veel vocht kwijt geraakt. Zij beloofde een gesprek met de betreffende personen aan te gaan, want dit kon in haar ogen ook niet. Pebbles bleek inmiddels aan de beterende hand te zijn. Ik wees haar op het feit dat het kalium gehalte in orde was en ook haar temperatuur was goed. Na het nogmaals opnemen van de temperatuur vond zij het volstrekt overbodig om haar op parvo te laten testen. Zij weet het bloeden aan laxeren/anaal klieren uitdrukken en een inwendig onderzoek en natuurlijk het rauw voeren. Voor wat betreft het voeren loop ik ook tegen een muur op. Zij zijn van mening dat ik onverantwoord bezig ben, nee, het is natuurlijk vele malen 'gezonder' en 'veiliger' om brokjes te voeren. Zij was ervan overtuigt dat het een kippen nek was die in de darmen voor problemen kon hebben gezorgd. Godsonmogelijk, want die maaltijd had ze er immers zondag uitgespogen, ook de nek. Hoe ze erop komen dat een nek helemaal in zijn geheel naar de darmen verdwijnt is mij een compleet raadsel. Voordat een nek naar de darmen gaat is er in de maag al hard gewerkt naar vertering. Pebbles was voor die zondagmiddag niet ziek geweest en had geen verminderde weerstand gehad. Daar komt bij dat ik mijn honden nooit kale botten voer. Het zijn altijd goed bevleesde botten, met spiervlees en orgaan. Uit onderzoek en de ontlasting zijn geen enkele botfragmenten gevonden die haar in de problemen hadden kunnen brengen. Niets van dit alles, maar wat ik ook vertelde; ze wilden er toch niet naar luisteren. Al met al hebben we dus niet alleen maar zorgen om Pebbles gehad, maar ben ik evenzoveel energie kwijtgeraakt aan de medewerkers van de dierenartsen praktijk. Wat een afknapper! Conclusie: ik ben opgestapt bij deze praktijk. Ik ga vanaf nu alleen nog maar naar een dierenarts met een holistische visie. Eén die niet raar staat te kijken dat ik mijn dieren rauwe maaltijden verstrek en die niet zo achterlijk doet als je weloverwogen aan vaccineren doet. Ik ben zo bekaf van alleen al voortdurend tekst en uitleg geven, dat er onterecht nalatigheid in mijn schoenen geschoven wordt en dan heb ik het nog niet eens over een vermeende 'parvo hond', die ze puur uit frustratie naar huis hebben laten gaan. Dat laatste vind ik niet te verkroppen. Gelukkig is Pebbles goed uit dit avontuur gekomen, maar het is een week geweest die je niemand toewenst. Gistermiddag was het prachtig weer. Vrienden van ons kwamen gezellig op de koffie. We zaten allemaal lekker in de tuin, honden erbij. Pebbles begint zich bij visite altijd danig uit te sloven. Constant met stukken schors slepen, apporteren in de hoop dat ze iemand vindt die het weggooit, waar we bij schors al helemaal niet aan beginnen. Op een gegeven moment heb ik haar naar binnen gedaan, omdat ze het op begon te eten en dat kunnen we al helemaal niet gebruiken.
De visite ging weer huiswaarts. In de tussentijd had Pebbles snel nog even een kuiken van Chat O gejat en haastig opgegeten. Ze had haar eigen maaltijd al gehad en zat dus flink vol. Tot ze begon te braken. Nu doen ze dat hier wel vaker en meestal eet de desbetreffende hond zijn/haar maaltje opnieuw op en gaat het altijd goed. Toen ze hem weer op braakte heb ik de resten weggegooid met de conclusie dat haar maaltijd niet goed bekomen was. Normaal gesproken blijft het bij een à twee keer braken, maar Pebbles was duidelijk niet lekker. Tegen het slapen gaan leek ze aanvankelijk rustig en durfde ik haar rustig naar haar slaap plaats te laten gaan. 's Morgens vroeg echter bleek dat ze opnieuw gebraakt had. De dag ervoor had ze geen ontlasting gehad. Ik was er niet gerust op en was bang voor obstructie in de maag of darmen. Ze oogde daarbij totaal niet lekker dus is Eric met haar naar de dierenarts gegaan. Zijn conclusie was: geen obstructie. Ze kreeg een anti braak middel en ieder uur moesten we vocht toedienen. Indien ze bleef braken moesten we terug komen. Het braken bleef uit en ik diende de hele ochtend/middag vocht toe. Pebbles wilde uit eigen beweging alweer drinken en toch gleed ze verder onderuit. Ze trok een bolle rug wat wees op pijn (ik dacht maag/buik streek). Haar ademhaling wees ook op pijn; deze was kreunend/steunend. Daarnaast constateerde ik dat haar temperatuur aan het dalen was. 's Morgens had ik deze gemeten en gaf hij 36,7 graden aan. Erg laag, maar omdat mijn thermometer kuren vertoonde dacht ik dat deze niet betrouwbaar was. Eric vermoedde dat ze extra vocht toegediend moest krijgen. Hup, wederom naar de dierenarts met Pebbles. Dit keer op een andere locatie met een andere arts. Zij schrok ontzettend bij het zien van Pebbles. Ze kon nauwelijks meer op haar achterpoten staan. Samen met dierenarts even het verloop doorgesproken dat Pebbles begon met spugen na het eten van een kuiken van de kat. Ze keek verschrikt. Wij haar nog gerust stellen dat ze rauw gewend is, dus dat dát eigenlijk geen probleem mag zijn. 'Je geeft haar toch geen botten hè?' vroeg ze. 'Jawel, gisteren heeft ze nog kippen nekken met spiervlees en orgaan gegeten', was mijn antwoord. Ze zei vervolgens niks, maar die blik hè? Je zag gewoon dat ze het onverantwoord vond, zoals zoveel reguliere dierenartsen tegen het voeren van rauw zijn, maar goed, we spraken af dat ze Pebbles haar bloed ging onderzoeken, een buik foto maken en ze ging aan het infuus. De temperatuur werd nogmaals gemeten en deze gaf 35,2 graden aan. Dit is echt veel te laag. Na anderhalf uur kregen we telefoon. Pebbles had een te laag natrium gehalte, te weinig glucose en in haar darmen zat een 'bank met vaste ontlasting'. Via het infuus hebben ze het natrium en glucose tekort op peil gebracht, zelfs wat teveel, maar dat zou geen problemen geven. Voor de ontlasting hebben ze een laxerend middel gegeven. We hadden de keuze om Pebbles de komende nacht in de praktijk te laten. Er zou dan één keer iemand bij haar kijken vannacht. Ze zou van het infuus afgehaald worden. De andere optie was dat wij haar op zouden halen en ze de nacht bij ons door zou brengen en indien nodig gaat ze morgen ochtend in de praktijk weer aan het infuus, vooraf worden eerst de waardes gecontroleerd. We kozen voor de laatste optie. Voor herstel (weet ik uit ervaring) doet een hond dat het beste in zijn eigen omgeving met vertrouwde mensen om zich heen. Toen Eric haar op ging halen heeft hij nog met de dierenarts uitgebreid gesproken. Uit de röntgen foto bleek dat Pebbles anderhalf jaar geleden niet op één plek in de wervels verlamd is geraakt (zoals onderzoeken destijds uitwezen), maar op drie plaatsen! De dierenarts stond versteld dat ze nog überhaupt kon lopen. Als zij Pebbles indertijd zou hebben behandeld, dan had ze haar opgegeven... De zogenoemde 'bank van ontlasting' is waarschijnlijk ontstaan, omdat Pebbles niet meer zo optimaal beweegt en loopt als mijn gezonde honden. Ik heb met Eric de afgelopen dagen nog doorgenomen voor wat betreft de voeding. Zaterdag at Pebbles een halve parelhoen karkas met spiervlees en hart. Het karkas sla ik bij haar helemaal tot moes met een hamer, omdat ze als een idioot schrokt en ik echt bang ben bij haar dat ze in de problemen komt met het doorslikken van grove stukken vlees bot. De dag erna had ze geiten yoghurt met gepureerd fruit gehad. Gisteren kippen nekken met wat kuikens en beetje pens. Geen rare dingen en ook allemaal dingen die normaal prima verteerd worden. Natrium en glucose bevinden zich ook in vlees/organen. Ik dien zelf een keer per week zeewier aan de maaltijd toe, af en toe gepureerde bio zuurkool, buiten de noten-, pittenmix, de rauwe honing, stuifmeelkorrels. Ik geef altijd goed bevleesde botten en daarbij iedere dag spiervlees en orgaan enz., enz... echt alles laat je op zo'n moment de revue passeren om te kijken voor jezelf of je het goed hebt gedaan. Ik zei tegen Eric dat ik me niet voor kon stellen dat het tekort aan natrium en glucose op de vers voeding afgeschoven kon worden. En dat bleek; de dierenarts gaf aan dat het te kort aan natrium en glucose niet door de voeding kwam, maar enkel en alleen omdat ze alles, letterlijk alles uitgespogen had. Zo snel kan het gaan; gisterochtend zei ik hier thuis nog dat ik Pebbles lekker op gewicht had gekregen (ze is ontiegelijk druk, altijd in beweging en door het vele verbruik krijg ik haar lastig op gewicht), vandaag zie je haar ruggengraat door haar velletje heen steken. Daarnaast zit ik vreselijk in de rats, omdat de familie van Pebbles niet oud lijkt te worden. Haar moeder overleed op 9 jarige leeftijd, oorzaak: onbekend. De fokker heeft geen sectie laten verrichten. Een tante van Pebbles is op 7 jarige leeftijd plotseling overleden, oorzaak:onbekend, ook hier heeft de eigenaresse heeft geen sectie laten verrichten. Een half broer van Pebbles is vorig jaar op 5 jarige leeftijd binnen een week tijd vrijwel onverwacht overleden. De eigenaresse heeft sectie laten verrichten; diabetes. Mijn god, vanmiddag dacht ik echt dat mijn meisje er tussenuit zou knijpen. Helpen jullie mee duimen dat het goed komt met mijn kleine schat? Filmpjes van mijn oude blog zal ik zo nu en dan op de nieuwe plaatsen.
Deze keer Emily & Henrietta. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|