‘Sociaal contact’ - Is de hond een roedeldier?
Een hond heeft veel sociaal contact met andere honden nodig, dat hoor je steeds weer. Maar pas op, de hond is niet echt een roedeldier: zijn belangrijkste sociale contact is de mens. Sociaal zijn is een deugd. Het wordt de hond met de paplepel ingegoten. Het eerste sociale contact ervaart hij in de baarmoeder van de moederhond en daarna in het nest, in de ‘familieroedel’. Hier vindt een essentieel onderdeel van de socialisatie plaats. Als een pup te vroeg uit het nest wordt gehaald, leidt dit mogelijk tot tekorten in het sociale gedrag, omdat bepaalde vaardigheden niet of onvoldoende getraind zijn. In het dagelijks leven wordt sociaal gedrag verfijnd en bevorderd. De hond - een ‘semi-solitair’ wezen Het menselijk denken over de hond heeft nog steeds te kampen met de mythe van de wolf en roedelfantasieën. In werkelijkheid leven honden individueel, in paren of met z’n drieën, en zelden in groepen; hetzij in ons huishouden, in Centraal-Europa, hetzij op straat in andere landen. Zeer zelden delen ze hun leven in roedels, dat wil zeggen in een groep van verwilderde huishonden die zich bij elkaar gevoegd hebben ("Die Pizza-Hunde" van Günther Bloch, Kosmos-Verlag). Op hondencursussen worden nog steeds de meest uiteenlopende groepsoefeningen uitgevoerd, die geacht worden de socialisatie te bevorderen. Zo worden honden naast elkaar in ‘af’ of ‘zit’ gecommandeerd, opdat een soortgenoot door zijn baasje of vrouwtje aan een korte riem langs geleid kan worden. En soms, aan het einde van het lesuur, is het “honden los”, tot de vermeende vreugde van de vierbenige vrienden. Dit alles heeft met sociaal, socialisatie of nuttig voor dagelijks gebruik weinig van doen. Het woord ‘sociaal’ komt van het Latijnse ‘gezamenlijk’ en betekent zoveel als beleefd, attent en behulpzaam. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de erfelijke eigenschappen van de hond, die wordt beschouwd als een zeer sociaal dier. Onderzoek en wetenschap hebben dat meermaals uitgewezen. De evolutie van wolf naar huishond maakt het mogelijk om te concluderen dat door domesticatie de mens voor hem het belangrijkste sociale contact is geworden. Wetenschappelijke experimenten hebben aangetoond dat honden eerst contact zoeken met mensen, niet met soortgenoten. Maar hoeveel sociaal contact met soortgenoten heeft een hond nodig? Volgens deskundigen hangt dat af van verschillende factoren, zoals ervaringen, omgang met en opvoeding, karakter/natuur, genetica, ras of zelfs van leeftijd, of een hond in contact wil komen met andere honden of niet. "Ga je nu socialiseren" Mensen hebben soms bijzondere ideeën over sociaal contact voor hun hond. Ontmoeten twee hondeneigenaren elkaar, dan betekent dit vaak "honden van de lijn", ongeacht met welke hond, met hoeveel honden en of ze elkaar leuk vinden of niet. Ze moeten immers met elkaar gaan dollen, dat ziet men als spelen. "Ga je nu maar socialiseren", zegt de mens, en vergeet hoe hij zelf sociale contacten onderhoudt: met geselecteerde mensen, via internet/telefoon, oogcontact, vriendelijk aanspreken, handen schudden, tot het tot een gesprek komt. Bij honden worden sociale contacten eerst op afstand gelegd, via waarneming door middel van geur, zicht of gehoor, totdat het tot een contact komt. Veel honden zouden een soortgenoot uit de weg gaan, als ze niet door de mens verhinderd werden om dit te doen. Ook de mening dat in het bijzonder puppy's of jonge honden veel contact moeten hebben met hun leeftijdgenoten, is misleidend (lees het artikel van Ute Blaschke-Berthold “Welpenspielgruppen aus verhaltensbiologischer Sicht” - http://hundemagazin.ch/welpenspielgruppen-aus-verhaltensbi…/). In de puppy- en jonge hondenleeftijd is het opbouwen van een goede relatie met de mens of gepast contact met volwassen honden belangrijker dan stoeien met leeftijdgenoten. En wat verondersteld wordt een spel te zijn, is vaak het oefenen van vaardigheden zoals jagen, drijven en hoeden, die in de maatschappij meestal ongewenst zijn. Sociaal contact met een andere hond is zinvol, als het beleefd en attent plaatsvindt. Daarom moet het vrijwillig zijn. Honden moeten niet tot contact gedwongen worden, als die poging tot mislukken gedoemd lijkt. Wanneer honden elkaar kennen, elkaar vertrouwen en goed op elkaar ingespeeld zijn, kunnen sociale contacten waardevol zijn. Maar er zijn ook honden die dat niet nodig hebben, wat volstrekt niet betekent dat ze asociaal zijn. ‘Sociale wandelingen’ zijn niet per se sociaal Aanbiedingen voor ‘sociale wandelingen’ kun je vooraf beter even goed onderzoeken. Om de ervaring en het leereffect goed te laten zijn, hebben honden die mate van afstand en tijd nodig dat ze zich er prettig bij voelen. Misschien vraagt het in het begin een afstand van 30 meter of meer. Tijdens sociale contacten moet de hond in staat zijn om zichzelf eruit terug te trekken, hij moet niet door dwang of een korte lijn geblokkeerd worden om in de situatie te blijven. Zijn gedragsuitingen laten de eigenaar zien wanneer hij hem moet helpen, of de situatie onschadelijk moet maken. Daarom is het zaak om altijd goed te blijven observeren. Gematigde sociale contacten, waarin honden ook naast elkaar kunnen lopen of kunnen snuffelen, zijn waardevoller dan ren spelletjes. Komen slechts twee honden met elkaar in contact, dan is de situatie voor hen beter in te schatten dan wanneer drie of meer honden elkaar ontmoeten. Intensieve contacten vereisen ook een langere periode van rust. Daarom hebben honden niet elke dag afwisselingsrijke contacten nodig. Integendeel: als deze te vaak voorkomen, kan een hond door de terugkerende stress gezondheidsschade oplopen. ‘Groepsbehandeling’ en ‘roedelopvang’: wees voorzichtig! Een hond wordt sociaal volwassener als hij leert door positieve ervaringen. Voorzichtigheid is geboden bij aanbiedingen van groepsbehandeling voor honden met gedragsproblemen. Als de veiligheid is gegarandeerd (aangelijnd, muilkorf) en de stress is niet te groot, dan kan onder begeleiding van een ervaren trainer wellicht gedrag worden omgebogen of een alternatief gedrag worden aangeleerd. Het zou echter aanmatigend zijn om te geloven dat agressieve honden elkaar kunnen behandelen. Het wordt nog bedenkelijker wanneer de mens de hond daarbij ook nog disciplineert (bestraft), lijncorrecties (rukken) of andere aversieve middelen inzet of wanneer honden met voorwerpen moeten worden gegooid. Of dat ze met stokken of met de hand gescheiden moeten worden om een escalatie te voorkomen. Ook bij zogenaamde ‘roedelopvang’ is voorzichtigheid geboden. Wanneer tot twee dozijn honden, die elkaar nauwelijks kennen, zich samen moeten bewegen op een omheind terrein, kan het er onschadelijk uitzien. Maar dit is niet het geval voor honden die zich ongemakkelijk of bedreigd voelen, laat staan aangevallen of opgejaagd. Naast angst worden dan ook ontsnappingsstrategieën, verdedigingsstrategieën of - als alles niet werkt - aanvalsstrategieën aangeleerd. Bijtincidenten gebeuren vaak pas nadien, wanneer de opgebouwde stress zich ontlaadt... Nergens ter wereld zouden honden elkaar vrijwillig ontmoeten voor massabijeenkomsten of socialisatieoefeningen. Als ze een vrije keuze hadden, zouden ze daar met een grote boog omheen lopen. Dit is precies het punt, dat wij mensen van de hond kunnen leren. Roman Huber Pijlers voor het leren: => Voldoende afstand => Geduld, tijd, vrije keuze => Een zo ontspannen mogelijke omgeving => Een afgepaste belasting => Vriendelijke behandeling door de mensen Killers voor het leren: => De individuele afstand negeren => Druk, dwang, ongeduld => Overvragen => Overstroming met te veel prikkels => Onvriendelijke behandeling, straffen
0 Comments
Gisteren mocht Maeve mee naar mijn vader. Voor de eerste keer met de trein. Eigenlijk reageerde Maeve net zo op de trein als dat ze de eerste keer met de bus deed. Er was geen enkele vorm van ongemak te bekennen; geen geeuw, geen piepje, niks. Knap kind! Eenmaal bij opa was het een feestje, want opa heeft hondenkoekjes, kauwsnacks en zelfs speelgoed. Een waar paradijs voor iedere hond die daar op visite komt. Ze heeft zich heerlijk vermaakt en opa vond haar zo lief en mooi (en dat is ze ook). Op de terugreis in de trein vond ze dat ze een eigen plaatsje verdiend had. Ze raakte een beetje verveeld omdat haar overbuurman totaal geen aandacht voor haar had, maar dat hebben de conductrice die haar wel zo mee wilde nemen (haha, gaat niet gebeuren :-) ) en wij ruimschoots goedgemaakt. Inmiddels is ze een week bij ons en misschien overbodig om te zeggen, maar dit lieve hondenkind zit al helemaal in ons hart. 'Hallo buurman!' 'Saaie buurman'.
Vandaag stond er een afspraak met Monique (onze dierenarts) op het programma. Maeve vond het allemaal prima. Helemaal toen er lekkers tevoorschijn werd getoverd door Monique. Even op de weegschaal. Ze weegt 7,3 kg. Ze is rank, maar niet te mager en er hoeft dan ook niet bijgevoerd te worden.
Wat fijn is, is dat zowel Monique als ik voorstanders zijn van vaccineren op maat. Met een halfjaar laat ik een titer bepaling doen om te kijken of Maeve voldoende beschermd is tot een leeftijd van één jaar. Na een jaar wordt opnieuw een titer bepaling gedaan om te kijken om daar waar het nodig is te vaccineren of juist niet. Zaken als castratie, ontwormen, vacht, huid, oren, ogen, gebit, haar algehele gezondheid (die uitstekend is), is doorlopen. Met één uitzondering en dat is voeding. Monique en ik verschillen hierin van mening. Dat weten we van elkaar en dat respecteren we beiden. Monique ziet het liefst dat een pup in ieder geval tot een halfjaar brokken gevoerd gaat krijgen en ik ben van mening dat je een hondenlichaam niet onnodig hoeft te belasten (en om tal van andere redenen) en voer daarom rauw. Al mijn honden, zelfs de oudjes, al zij het na verloop van de jaren met de nodige aanpassingen. Ik heb inmiddels dertien jaar ervaring met rauw voeren, ik heb in het verleden pups erop af gespeend, ik heb jarenlang diverse stromingen doorlopen in het zelf samenstellen van voeding en vind dat ik inmiddels genoeg inzicht heb om op verantwoorde wijze rauw te voeren. Monique weet dat ik hierin niet verander en daarom snijden we het onderwerp gewoon niet meer aan. En dat vind ik nou zo mooi aan haar. Het is een heel proces geweest, maar inmiddels kent ze ons goed genoeg om te weten hoe wij bezig zijn qua voeding, maar ook daar waar het de gezondheid van onze dieren betreft. Het is een fijne samenwerking met Monique en Maeve? Die heeft er na haar bezoek aan de praktijk een dikke vriendin bij. Na afloop was het kind bekaf en heeft ze heerlijk bijgeslapen om vervolgens weer helemaal los te gaan. 😊 Ze begint de woorden 'let op' en 'goed zo!' te koppelen aan een beloning en datzelfde geldt ook voor het zindelijk worden. Dat laatste gaat als een trein. Als ze een plasje doet dan kijkt ze al op voor wat lekkers (slimme meid!). Hetzelfde doet ze als ze een grote boodschap doet buiten. In de avond uren als het donker is kan ze wat angstig zijn. Dit lossen we op door teckel Alvará mee te nemen met uitlaten. Alvará biedt steun en onder het mom van 'samen staan we sterk' zien we Maeve zichtbaar ontspannen. Omdat Alvará op haar beurt de begindagen met Maeve erg spannend vond, vind zij het juist fijn om even dat extra beetje aandacht te krijgen op het moment dat Maeve ook de aandacht van ons krijgt. Hier wordt Alvará zichtbaar rustiger van. Een win-win situatie dus voor beide meiden. Ons lieve slungelige puppenkind. Wat doet ze het goed!
Vandaag is ze voor het eerst mee geweest naar ons werk. Tussendoor hebben we samen heerlijk een stukje in de zon gewandeld. Onderweg kwispelt ze haar staartje er zowat af als ze door mensen geknuffeld wordt. De terugreis met de bus onderging ze heel relaxed bij mij op schoot zittend, met haar hoofdje op mijn arm naar buiten kijkend, alsof ze iedere dag met het openbaar vervoer gaat. Uiteindelijk zijn na flink spelen en een lekkere maaltijd zijn de batterijtjes leeg, waarvan akte. Houd er rekening mee dat een hond geen plantencellen kan afbreken.
Bied daarom alles fijngehakt (kruiden/kiemen of fijn gemalen (amandel/pompoenzaad) aan. Ook groenten kunnen fijngemalen worden of kunnen worden geblancheerd. Deze voorbereidingen zijn nodig zodat je hond alle belangrijke voedingsstoffen eruit op kan nemen. Geef naast een vers vlees voeding niet te veel of te vaak aan spinazie. Spinazie bindt zich aan calcium. Maeve op de tweede dag bij ons thuis. Met een schaapje spelen en vervolgens schaapjes tellen. 🤭
Het lieve hondenkind komt tot rust en ligt nu zo'n drie uur achtereen heerlijk te slapen De introductie met onze eigen honden is inmiddels goed verlopen. Maeve is open en enthousiast van karakter. De katten vindt ze leuk. Chat O stond ze neus aan neus te begroeten en Poffertje daar dartelt ze omheen. Niet om haar op te jagen, maar om haar uit te nodigen tot spel. We hebben vanochtend in een geïmproviseerd bed gelegen. Na twee uur was de kleine meid wakker en deed ze keurig haar plasje en hoopje buiten. De beloning die daarop volgde vond ze zo interessant dat ze besloot heeeeel hard haar best te doen de rest van de dag. Ze wordt heel rustig naar een compleet rauwe voedingswijze overgezet (en eet nu al de bodem uit haar voerbak) en zien nu al een prachtige ontlasting ondanks haar lange reis en de stress van verhuizen. Verder krijgt ze alle tijd en ruimte om te mogen wennen. Ze is zo lief! <3😍💗 Ik bedank Margo van stichting 'A comfort zone for animals' heel hartelijk voor haar gestelde vertrouwen in ons en Karin voor alles. Van A tot Z was zij op de hoogte van onze wens en heeft super geholpen in onze zoektocht naar Maeve. Onze teckel meiden raken op leeftijd. De afgelopen jaren hebben we van enkele lievelingen afscheid moeten nemen en keer op keer breekt mijn hart. Jarenlange trouwe vriendschap en uiteindelijk het onvermijdelijke: hun dood. Iedere keer weer als een van hen overlijdt denk ik dat ik niet meer kan stoppen met huilen, maar ik weet inmiddels dat mijn hart zo groot is dat het gemis blijft, het verdriet slijt en ik na verloop van tijd glimlachend weet terug te blikken op alle lieve en malle fratsen die mijn schatten hadden. Doordat de roedel aanzienlijk kleiner is geworden en de oudste teckels wat stiller doordat ze meer slapen, merken we dat de jongste twee, Alvará en Eranthe, in hetzelfde patroon van de oudjes vallen. Meegaan op wandelingen vinden ze heerlijk, maar eenmaal thuis gebeurd er niet veel meer. Pebbles is de enige die nog met speelgoed rondloopt, maar verder niemand. Daar hebben we onderling een ruime tijd over gesproken. Doen we er goed aan om een nieuwe hond in onze roedel op te nemen? Zijn de oudjes niet te oud voor de drukte die de nieuwkomer met zich meebrengt? We weten dat Aiyana bij de eerstvolgende aanval zal worden ingeslapen omdat ze niet meer kan genezen. Dat maakt me ontzettend verdrietig, maar ik wil niet dat een andere hond een vervanging is van haar, want dat bestaat gewoonweg niet. Vragen, vragen en nog veel meer vragen en eigenlijk waren we het er allemaal over eens dat we graag een nieuwe hond erbij willen, maar iedere keer waren er wel weer redenen om toch nog te wachten. Manlief en dochter spraken hun wensen uit voor een wat grotere hond in de roedel en gezien ons werk waar de hond mee naar toe mag kwamen we uit op een Golden Retriever. Maar waar vind je die? Tenminste, een goede betrouwbare fokker, die niet schroomt om lijnen uit te sluiten die ziek zijn. Ik moet je eerlijk bekennen dat mijn vertrouwen in stamboomhonden niet meer groot is na alle ellende die ik bij mijn teckels met stamboom meemaak. Toen iemand onlangs tegen me zei dat een hond met epilepsie een kwestie van pech hebben was, knapte er wat in mij. Epilepsie is geen kwestie van pech hebben, maar heeft te maken van het niet selectief stopzetten van fouten die in de desbetreffende lijn voorkomen. Dat heeft me doen besluiten om geen stamboom hond te nemen. Er lopen zat honden rond op deze wereld die het zo slecht getroffen hebben en een kans verdienen. Het is ons gelukt om een hond te adopteren via de stichting 'A comfort zone for animals'. Deze stichting zet zich met man en macht in om honden zonder toekomst een fantastisch thuis te bieden. Via mijn lieve vriendin Karin ben ik in contact gekomen met deze stichting. Er worden zoveel lieverds aangeboden en soms zou ik wensen dat een flinke boerderij had om er nog veel meer op te nemen. We hopen in ieder geval de wereld van één zo'n schat te veranderen en wie weet wat de toekomst nog brengt. Maar hoe kies je nou een hond? Ik vind zoveel honden leuk. Zelfs honden die voor de buitenwereld niet perfect ogend zijn omdat ze een handicap hebben trekken mijn aandacht en dan nog niet eens uit medelijden, maar omdat ik vind dat ieder dier het verdiend om een liefdevol thuis te hebben waar onvoorwaardelijk van hem of haar gehouden wordt. Uiteindelijk is mijn keuze gevallen op een zwart hondje, half hangend uit een doos, een pup nog. Gewoon stom toeval, want ze had ook ouder mogen zijn. Zwarte honden blijken het minst populair te zijn. Ik heb geen idee waarom, maar mensen lopen veelal aan zwarte dieren voorbij. Zoals gezegd; als een blok viel ik voor dit meisje die samen met broertjes en zusjes als jonge pups naar het asiel in Roemenië zijn gebracht. Tot voor kort verbleef ze in een privé opvang in Roemenië. Op mijn vraag aan Margo (van stichting 'A comfort zone for animals') wat er met haar gaat gebeuren als ze niet geadopteerd wordt, luidde het antwoord dat ze terug zou gaan naar een shelter (overheidsasiel). Een rondje Googlen om te kijken hoe honden het er in een (overheids)asiel aan toe gaat breekt mijn hart finaal in tweeën. De keuze was daarna niet moeilijk; dit meisje mag bij ons komen wonen. Toen ik groen licht kreeg van de stichting om haar te mogen adopteren was ik zo blij dat ik werkelijk de hele dag heb lopen grijnzen. Een lief, klein hondenkind van vier maanden jong. Ik heb de dagen tot ze bij ons mag komen wonen afgeteld. We gaan haar een gouden mand geven met oneindig veel tonnen aan liefde. Maeve bij de dierenarts voor een bloedtest. De test wees uit dat alles in orde was en ze groen licht heeft gekregen om af te mogen reizen naar Nederland. 1 november 2018, Maeve wordt opgehaald voor het transport naar Boekarest.
Vandaar uit begint haar reis naar Nederland waar ze in de nacht van 4 november zal aankomen. X alles wat nog meer vier pootjes heeft hier.
Niet te redden hoor. Daar hoef ik niet eens op te Googlen. ;-) |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|