Dat kwijlende bekkie in de regen. Of ze er last van heeft? Ze heeft onlangs in een stortbui gelopen en sindsdien checkt ze altijd even voordat ze naar buiten loopt vanuit de gang of de regen aan haar maatstaven voldoet (lees: dat ze niet na afloop afgedroogd hoef te worden). Bijna een jaar bij ons en echt iedere dag is een feestje met haar.
0 Comments
Daar waar Maeve super makkelijk te trainen is met snacks, moeten we bij Bonnie een aardige trukendoos tevoorschijn halen om haar te kunnen belonen, maar zoals het er nu naar uitziet is dat van alle indrukken/prikkels die ze bij ons buiten op straat opdoet. Van stem en aandacht wordt ze nog het meeste blij. Dan zwiept ze haar staartje echt van haar achterwerk, maar als ze het nut ergens niet van inziet dan gaat ze gewoon haar eigen gang. Laat het buiten dan ook maar niet regenen qua zindelijkheidstraining, want dan kan ze echt voor teckel doorgaan. Dat wil zeggen dat je van haar rustig buiten mag blijven staan, maar dan wel zonder haar. Bij haar is het meer zoiets van ‘doei en de mazzel, ik ga naar binnen!’
Het liefst loopt ze buiten samen op met Eranthe. Zij steunt haar en zo ontdekken we dagelijks de buurt. Iedereen die maar aandacht voor haar heeft krijgt te maken met haar blijdschap en net als Maeve zijn katten op straat begroeten favoriet. Thuis is Bonnie een aanhankelijk knuffeltje en vindt het heerlijk om haar lange poten in je nek te duwen en je gezicht van kusjes te voorzien. Yazz vindt haar helemaal leuk, maar gezien haar hoge leeftijd slaapt ze veel. Eranthe laat zich veel meer zien (zij vond Maeve in omvang enorm, vooral als ze met haar wilde spelen). Wat dat betreft is er dus een betere balans ontstaan. Maeve is inmiddels een dikke vriendin van haar. Samen spelen ze er wat af. Eigenlijk precies zoals we gehoopt hadden. Dierenkliniek Nossek en Verheijden
2 June 2018 · OVERVERHITTING DOOR EEN DIKKE VACHT? Er bestaat veel onwetendheid over hyperthermie, of oververhitting bij dieren. In veel gevallen worden vachten afgeschoren, uitgedund of van de onderwol ontdaan.Ik wil graag een lans breken voor het behoud van een intacte vacht...Ik hoop dat dit onderbouwende verhaal duidelijk is voor professionele vachtverzorgers èn voor eigenaren... Het lichaam van de hond moet een constante temperatuur houden, 38 tot 39 graden, afhankelijk van de grootte van het dier. De dekharen, de onderwol, de huid en de onderhuid (met vet cellen) vormen samen de isolerende factor. In elk seizoen moet de lichaamstemperatuur constant blijven. Dat geldt dus zowel voor buiten wandelen bij --15 als voor de kachel met +25 graden Celsius. En in de zomer; liggend in de zon of op een tochtend hoekje op het terras, binnenin het hondenlijf blijft het steeds 38 tot 39. De vacht is 'slechts' een onderdeel van de isolatie, maar wel een heel belangrijk deel. Denk eens aan je thermoskan, die bij het schaatsen de chocolademelk warm houdt en 's zomers de limonade koel. Zou je die dranken in een gewone, enkelwandige fles doen dan koelde je chocolademelk af en werd de limonade warm. De dikte van de wand, en dan vooral de isolerende luchtlaag ertussen, is dus duidelijk van belang. Die luchtlaag is in ruime mate aanwezig tussen de haren, en dan met name in de onderwol in de vacht. Bovendien werkt de vacht als een parasol, zodat de zonnestraling niet direct de zon gevoelige huid bereiken kan. Zonverbranding door UV-B straling, en DNA-schade door UV-B straling wordt door een intacte, gepigmenteerde vacht tegengegaan. (Zeer kortharige en wit/licht getinte dieren zijn dus extra gevoelig). Vergelijk de werking van de thermoskan maar weer eens als deze in de badtas tussen de handdoeken zit of juist pal in de zon staat... BONTJAS...? Helaas wordt de vacht van huisdieren ten onrechte als een extra bontjas gezien, maar die vergelijking gaat niet op. Natuurlijk, als wij in de zomer een bontjas (huid èn ondervacht èn bovenharen van een pelsdier !) dragen krijgen we het ongelooflijk heet. Maar wij hebben een ander regulatiesysteem. Als mensen in een 'te warme' omgeving zijn ( +25 graden) of zelf warmte-overschot creëren door inspanning wil ons lichaam die warmte kwijt. De bloedvaten verwijden zich (de huidhaarvaten kleuren je vel dan rood) zodat het bloed warmte kan afgeven aan de koelere omgeving. Bovendien voeren exocriene (op de huid uitmondende ) zweetklieren lichaamsvocht af. Daarbij verlaat niet alleen vocht maar ook warmte het lichaam. En nog mooier is dat dat vocht verdampt op de huid, wat ook weer verkoeling geeft. Dit systeem werkt niet bij pelsdieren. Hun zweetkliertjes, uitmondend in de haarzakjes hebben een functie om huid en haar in conditie te houden (samen met talgkliertjes) maar met warmte-afvoer heeft dat niet van doen. De exocriene kliertjes in de voetzooltjes zijn vooral bedoeld om geursporen achter te laten, daarom vindt een opgejaagde, gevluchte hond jou en de auto terug in het bos. Zo'n klein oppervlak bergt te weinig zweetklieren om een heel hondenlijf af te koelen. De voeten in een bak koud water zetten heeft weinig zin. De bloedvaten in de onderpoten zullen zich dan toeknijpen, zoals dat gebeurt in sneeuw... GEEF DE HOND ZIJN ZIN... Wat is dan wel de manier om met een vol behaard huisdier de zomer veilig door te komen? Laten we eens kijken wat het beestje zelf doet... Allereerst valt het op dat een hond al snel gaat hijgen, zowel bij inspanning als in een warmere omgeving. Het is een mechanisme waarbij de warmte via de ademhaling aan de omgeving wordt afgegeven. Tegelijkertijd haalt het dier daarmee koelere omgevingslucht binnen, een heel efficiënt systeem dus. Dat is niet zielig, maar wij raken geattendeerd, bezorgd of misschien zelfs geïrriteerd door dit gehijg. Maar laat hem gewoon hijgen, en beklaag hem niet. De extra aandacht die hij ermee krijgt maakt dat hij graag in jouw buurt komt hijgen. Je beloont hem er immers voor met een vriendelijk woord of gebaar. Een extra manier om warmte af te voeren is plat op de buik op een koele ondergrond te gaan liggen. De bloedvaten in de schaars behaarde oksels en liezen zijn verwijd zodat de verhoogde bloedtoevoer langs die weg veel warmte aan de koude ondergrond kan afgeven. Na een tijdje staat de hond dan op, neemt misschien een slok water (met hijgen verliest hij vocht) en ploft iets verderop neer op een nieuwe koele ligplaats, de vorige is immers verwarmd geraakt. 'Hij weet niet waar hij het zoeken moet'? Hij weet het juist donders goed! Het bioritme van de huishond heeft zich behoorlijk aangepast aan ons leefschema. Tijdens warmere perioden moeten we dit toch liever laten varen. Plan wandelingen in de randen van de dag, blijf tussen 12 en 3 uur 's middags uit de (dan sterke) zon en als er al gespeeld of getraind moet worden(?) doe het dan als 's avonds de koelte invalt. Heel veel honden zijn zonaanbidders en je snapt soms niet hoe ze het in de blakerende zon uithouden. Zolang het een gezond dier betreft hoeft dit geen bezwaar te zijn. De koudere ondergrond vormt meestal net de tegenhanger van de hete zon, zodat de lichaamstemperatuur in balans blijft. Voor honden met artrose kan lang op een te koude ondergrond stijfheid opleveren. Overleg dan met de dierenarts of medicatie mogelijk is. Wees je er wel van bewust dat een dunne of getrimde vacht, zeker met weinig tot geen pigment, zonnestraling doorlaten. Het dier zelf heeft daar geen weet van en kan verbrandingen en erger oplopen. Ook (niet tot) matig gepigmenteerde, kort behaarde oren en snuiten van 'normale vachten' zijn gevoelig voor zonnebrand en uiteindelijk voor huidtumoren. Laat de zon liefhebbers gewoon niet buiten tussen 12 en 3 uur 's middags. Samengevat...laat een hond lekker hijgen, sta hem toe de koelste plek op te zoeken en neem hem niet mee op wandelingen. Laat hem niet werken of in een kleinere ruimte achter. Kortom, laat hem lekker lui zomervakantie houden. Is hij van een erg actief type, dwing hem dan tot rust en laat de bal thuis. Maar laat zijn onmisbare, huidbeschermende vacht zoveel mogelijk met rust. Voor honden met vachten die getrimd moeten worden is het belangrijk een vachtlengte van zeker anderhalve, bij lichte dieren zelfs meer centimeter, te sparen. Een verstandige trimmer weet ervan. bron: Jet en Wim Bijen auteur: Jet Bijen-Veldhoen Praktijk voor Huid en Vacht via facebook.com ‘Uh, popje? Je weet dat je al een poos gespeeld hebt?’
‘Een heerlijke maaltijd van gans op hebt?’ ‘Lekker bent wezen wandelen...?’ ‘Waar kan ik je nog meer mee van dienst zijn?’ Bijna 7 maanden woont ze bij ons, Maeve. Toen ze net bij ons woonde vond ze heel veel dingen ontzettend eng; vuilnisbakken, capuchons, paraplu, harde geluiden van brommers, auto's met aanhangers. Honden op de route zijn leuk! Maar veel honden op een route tegenkomen levert heel veel prikkels op en teveel prikkels betekent stress wat jeuk geeft. Zeven maanden lang ben ik haar positief aan het trainen, haar door situaties aan het heen loodsen, zodat ze niet bang hoeft te zijn. Ze ging werkelijk als een speer. Luisterde ontzettend goed tot Koningsnacht aanbrak en de gemeente het wel oké vond om vuurwerk af te laten steken. Ze was die ochtend al geschrokken van een harde klap van het ophalen van een mechanisch rolscherm buiten, maar het vuurwerk vond plaats net op het moment dat manlief haar uitliet. Het leek er even op alsof we terug bij af waren qua trainen, maar ik weet dat pups een angstfase door kunnen maken tussen hun 8e en 11e maand en juist dan is het belangrijk om je schouders eronder te blijven zetten en vooral door te gaan. En dat gaat goed! Ze is weer flink opgeklommen en als ik terugblik naar het hele begin dan kan ze inmiddels al zoveel. Ze loopt zonder enige angst langs vuilnisbakken op, ik kan met een capuchon op lopen zonder dat ze ervandoor wil schieten. Buiten oefenen we aan een 10 meter lijn als het rustig om ons heen is. Ze vindt het heerlijk om lekker heen en weer te kunnen huppelen, rennen. Als ik haar roep dan komt ze als een kind zo blij aanrennen om iets lekkers in ontvangst te nemen. Als ze nu ergens van schrikt dan krimpt ze even ineen en kijk mij direct aan wat ze moet doen of als ze onzeker is stoot ze me met haar neus even aan. Ik praat en beloon haar door de situaties heen. Soms is ze moe en overprikkeld buiten. Dan gaan we vrijwel direct terug naar huis. Niet als straf, maar om te rusten. Neem ik haar daarna mee uit dan gaat het wel goed. Het enige wat ze nog niet kan is buiten ver van haar vertrouwde route afwijken. Dat vindt ze ontzettend spannend. Dus daar moet nog veel op getraind worden, maar we doen alles in een rustig tempo en als ik zie wat we in die zeven maanden met elkaar bereikt hebben dan ben ik ongelooflijk trots op haar. Van karakter is ze een zoetje. Lief voor mensen, kinderen en andere dieren. Ze is heerlijk ondeugende pup en erg slim. Ze koppelt de kleuren van haar slaapkleden aan de kleuren van haar speelgoed. Ik moet de moeilijkheidsgraad van voerspellen opvoeren omdat ze ze in no time doorheeft en ze in een ommezien verveeld naar het spelletje staat te kijken omdat de snacks al op zijn. Kortom; ze is een handvol. 😉 Haar logica daarentegen is soms zo heerlijk onnozel en grappig dat ik regelmatig dubbel lig. Zo zat er laatst een vlieg op de tafel. Ze zag hem, ik wees hem met mijn vinger aan, maar door de neus van Maeve vloog ie weg. Komt ze vervolgens naar mij toe en stoot met haar neus mijn vinger aan alsof ze wil zeggen: 'nu moet ie dus bij jou op de vinger zitten, want op tafel zat ie niet!' Of dat moment dat ze op schoot hangt en ik mijn laptop aan heb staan. Ze ziet de cursor, ik beweeg wat heen en weer en ze volgt de cursor over mijn beeldscherm. Dan houd ik op. Vervolgens geeft Maeve een fikse duw tegen mijn muis aan, zo van: 'Nou hup dan!' 'Ik weet echt wel hoe het werkt hoor'. Op de foto hierboven zie je Maeve die onlangs buiten veel prikkels had opgedaan en daarna even de stress weg kon kauwen op een Boneguard. De andere foto's laten Maeve zien die moe is en op punt van slapen.
Die oogjes, dan is ze om plat te knuffelen, zo lief. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|