TE VROEG CASTREREN! De AKC canine Health Foundation heeft onlangs onderzoeken gefinancierd naar het castreren van honden op jonge leeftijd. De resultaten daarvan kunnen het beleid op castratiegebied wel eens significant gaan beïnvloeden. In de VS is het zeer gebruikelijk al voor de geslachtsrijpe leeftijd te castreren, een beleid dat de laatste jaren lijkt te zijn overgewaaid naar Europa. (persoonlijke noot, bij Labradoodle’s wordt rond de 9 weken gecastreerd, en dierenartsen in Nederland vinden het heel normaal om te castreren voor het half jaar.) De resultaten van het onderzoek in kwestie suggereren echter dat er veel voorzichtiger met dit beleid dient te worden omgegaan en dan met name wat de leeftijd van de dieren betreft. Het betrof een zeer gedetailleerd onderzoek onder leiding van Dr. Benjamin Hart naar zowel kanker als gewrichtsproblemen bij drie groepen dieren binnen een geheel ras (Golden retriever), te weten niet gecastreerd, gecastreerd voor twaalf maanden en gecastreerd na twaalf maanden. Zoals men verwachtte aan de hand van eerdere resultaten, toonden de resultaten verhoogde kans op hemangiosarcoma, lymfoom, mestcel tumoren, en gescheurde kruisbanden (CCL) bij gecastreerde honden. De meest diepgaande onderzoeken werden gedaan aangaande heupdysplasie bij reuen in de vergelijking van vroege en late castratie. Het risico op de ontwikkeling van heupdysplasie bleek te verdubbelen in de vroege-onzijdig groep en bovendien uit de ziekte zich veel eerder vergeleken met zowel de intacte als de laat-castratie-groep. CCL werd in het geheel niet gezien bij intacte mannelijke of vrouwelijke honden dieren of in laat-gecastreerde vrouwelijke dieren. Bij vroeg-castraten was de incidentie CCL was 5,1 procent bij reuen en 7,7 procent bij teven, wat erop lijkt te wijzen dat vroeg-castraten een verhoogd risico geeft op CCL. Kankerlymfomen werden drie maal vaker gezien bij de vroeg gecastreerde reuen. Interessant is dat de incidentie van mast-cel tumoren (mannelijke en vrouwelijke dieren) en hemangiosarcoma (alleen vrouwelijke dieren) het hoogst waren bij de laat-castraten. Dr. Hart’s onderzoek is het eerste dat zich specifiek gericht heeft op het tijdstip van castratie. Het is al jaren bekend dat vroeg castratie orthopedische gevolgen kunnen hebben voor honden. Met deze studie liggen de eerst bewijzen nu op tafel. Meer informatie: www.akcchf.org CASTRATIE EN STERILISATIE ( WEL OF NIET DOEN?) EN WEL OF NIET OP JONGE LEEFTIJD. (ZIE BOVEN) Steriliseren is de meest gangbare naam voor het onvruchtbaar maken van vrouwelijke huisdieren. Eigenlijk gaat het om een castratie om de eierstokken verwijderd worden. De baarmoeder blijft meestal intact. Dit is ook aan te raden. Alleen bij ontsteking van de baarmoeder (of bij een andere medische noodzaak) wordt ook de baarmoeder verwijderd. Als de dieren arts anders aangeeft, kan je vragen of hij de apparatuur eigenlijk wel heeft om de eileiders alleen te behandelen, zo niet dan zou ik op zoek gaan naar een andere dierenarts. Het beste en makkelijkste is om de eileiders laparoscopisch te laten verwijderen, dit is een lichtere operatie, en ook is het herstel sneller en minder ingrijpend. De baarmoeder verschrompelt op den duur wel als de hormonen van de eierstokken wegvallen. Bij mannelijke huisdieren worden bij de castratie de testikels verwijderd. Op dit moment is het nog helemaal geaccepteerd dat labradoodle’s worden gecastreerd op zeer jonge leeftijd. Ik vind dit dierenmishandeling, de pup van 12 weken oud heeft zijn hormonen nodig om goed uit te kunnen groeien en zoals u in het wetenschappelijk onderzoek hierboven gezien heb ik het totaal niet wenselijk om de puppen op zo’n jonge leeftijd te castreren, alleen maar uit winstoogmerk. ( u kunt n.l. geen pup meer krijgen van uw hond.) Steeds vaker worden honden op jonge leeftijd – jonger dan 6 maanden al gecastreerd. Dit komt vanuit de verenigde staten (waar ze helaas denken dat wat zij verzinnen het beste is), waar vanwege zwerfhonden problemen het jong castreren van zowel reu als teef wordt gestimuleerd. (wij hebben geen zwerfhonden probleem). Voor alle duidelijkheid: met castratie word hier bedoeld het verwijderen van de testikels of de eierstokken. Er is nogal wat in te brengen tegen castratie (sterilisatie) op jonge leeftijd. Verder is het niet altijd noodzakelijk een hond te castreren (of te steriliseren). In tegendeel, er is het nodige te zeggen om de hond juist in tact te laten. STERILISATIE VAN EEN TEEF HEEFT EEN AANTAL VOORDELEN • De hond wordt niet meer loops en kan dus ook niet per ongeluk gedekt worden. • De hond ontwikkelt op latere leeftijd geen baarmoederontsteking of schijnzwangerschap meer. Hierdoor kan de levensverwachting van een jong gesteriliseerde hond toenemen. Baarmoederontsteking is een kwaal die vrij vaak voorkomt bij niet gesteriliseerde honden. Als een niet gesteriliseerde hond baarmoederontsteking krijgt moet de baarmoeder als nog worden verwijderd. Een dergelijke operatie gebeurt dan onder minder gunstige omstandigheden, met alle risico’s van dien. • Bij sterilisatie op jonge leeftijd is de kans op het ontwikkelen van tumoren aan de melkklieren veel kleiner. Vooral teven die jong zijn gesteriliseerd (voor de 3e of 5e loopsheid) blijken minder risico te lopen. • Suikerziekte (diabetes) komt vrijwel alleen voor bij niet gesteriliseerde teven de kans suikerziekte wordt door sterilisatie sterk verkleind. Castratie van de reu zou mogelijk prostaatproblemen kunnen voorkomen. Hiervoor zijn geen duidelijke wetenschappelijke bewijzen. Wel is het zo dat bij chronische prostaat problemen castratie verbetering kan geven. NATUURLIJK ZIJN ER OOK NADELEN AAN DE STERILISATIE VAN EEN TEEF OF DE CASTRATIE VAN EEN REU :• Elke operatie brengt risico’s met zien, ook een sterilisatie of castratie. Het is verstandig hierover uitgebreid met uw dierenarts te overleggen. Denk daarbij ook aan de nazorg (een aantal dagen geen trappen lopen, niet springen, etc.). • Het op jonge leeftijd castreren van reuen en steriliseren van teven geeft relatief onderontwikkelde uitwendige geslachtsdelen ( de penis en de vulva) hierdoor komen er vaker ontstekingen voor aan de voorhuid of aan de huid ronde de vulva. • Bij sommige honden zien we na de sterilisatie of castratie urine incontinentie. Dit kan kortere of langere tijd na de operatie opreden. Dit komt doordat de sluitspier van de blaas onder invloed van hormonen strak wordt gesloten. Door het verlagen van de hormoonspiegel na sterilisatie of castratie, sluit deze spier niet meer zo strak aan en kan er druppelsgewijs urineverlies optreden. Dit gebeurt meestal ‘s nachts of als de hond ligt (ontspanning) . Er zijn medicijnen waarmee dit euvel kan worden verholpen, (maar persoonlijk heb ik ervaren dat het ook blijvend kan zijn, en medicijnen niet helpen). Tevens maak je met een sterilisatie of castratie littekens, deze kunnen en zullen meestal gaan trekken waardoor, de hond jaren later andere klachten heeft ontwikkeld. Hier kan evt. geholpen worden d.m.v. I.M.T. manuele therapie zie op de home pagina I.M.T. voor honden. • Na de sterilisatie of castratie verandert de stofwisseling: de hond heeft minder energie nodig. (voeding). Denk eraan meteen na de sterilisatie of castratie minder voer te geven (circa 30 – 35 % minder). Net als bij mensen geldt; wat er niet aan komt, hoeft er ook niet af! Dus meteen na de operatie; minder voer geven en eventueel later de hoeveelheid voer verhogen werkt beter dan de hond later te laten afvallen wanneer die na de operatie te dik is geworden! Dit is het gevolg van een trager werkende schildklier. • Dat een hond door de sterilisatie of castratie sloom zou worden is een fabeltje, zegt men, maar de realiteit leert dat je het vuurtje er uit haalt, en de hond rustiger en gezapiger wordt. • Een dominante teef kan na sterilisatie dominanter worden. Verder zijn er in de regel weinig gedragsveranderingen te zien. Een gesteriliseerde teef gedraagt zich zoals ze zich altijd al gedroeg in de periode tussen twee loopsheden in. (als u ineens denkt, mijn gesteriliseerde teef doet zo anders chagrijnig, honden afbijten, verminderde eetlust zoals ze zou doen als ze loops geworden zou zijn). Reken dan even uit of ze normaal gesproken loops geworden zou zijn. Deze cyclus gaat gewoon door in de hersenen ( hormonen) alleen worden ze nu niet meer loops maar ze gedragen zich er wel naar). • Wanneer een hond op jonge leeftijd – een teef voor de eerste loopsheid, een reu ronde de zes maanden wordt gesteriliseerd of gecastreerd, groeit hij langer door. De groeischijven sluiten later, de lange botten worden langer, de ontwikkeling van het kraakbeen vermindert en de spier ontwikkeling wordt geringer door de verminderde invloed van gonadotrope hormonen (hormonen die worden aangemaakt via de eierstokken en testikels). Sterilisatie en castratie van jong honden heeft duidelijk invloed op de ontwikkeling van het skelet: gecastreerde dieren hebben langere maar juist lichtere botten. • Bij de grotere, snel groeiende hondenrassen is bekend dat deze gevoeliger zijn voor botkanker. Recent onderzoek heeft aangetoond dat honden die jong worden gesteriliseerd langer door groeien en daardoor een grotere kans op het ontwikkelen van osteosarcomen hebben. • Hoewel de kans op het ontwikkelen van tumoren aan de melkklieren bij de teef wordt verkleind, blijft de kans op het ontwikkelen van andere tumoren op latere leeftijd groter te worden. Dit geldt vooral voor hemangiosarcomen ( tumoren in de borst, het hart en de milt) en voor osteosarcomen. Tumoren in het botweefsel en we zien dit zowel bij gecastreerde reuen als bij gesteriliseerde teven. • Sterilisatie (castratie) van een hond ( teef of reu) vergroot de kans op schildklierproblemen. (de kosten die hieraan verbonden zijn als u medicatie zou moeten geven zijn aanzienlijk, de medicatie is erg duur en levenslang, tevens heeft uw hond geen fut meer. • Bij alle honden treden er vachtveranderingen op: doffe vacht, het haar gaat krullen, vacht minder waterafstotend, waardoor hij langer nat blijft (gaat stinken), haaruitval (schildklier), futloze vacht, stuggere vacht, enz. Na de castratie vermindert de werking van de schildklier (dit is ook de rede dat honden dan aankomen, en minder energie hebben). Castratie van de reu geeft niet altijd een rustiger karakter! Bepaalde vormen van ongewenst gedrag vooral angst gerelateerde gedragsproblemen zien we vaker bij jong gecastreerde honden. Met namen bij reuen die van nature wat onzeker zijn kan castratie ongewenste karakter veranderingen geven. Volgens sommige wetenschappers is het beste moment om een teefje te steriliseren de leeftijd van circa 6 a 7 maanden. Dit is nog voor de eerste loopsheid. Bij sterilisatie voor de eerste loopsheid is de kans op tumoren van het melkklierweefsel minder dan 1 % , na de 2e loopsheid een kleine 10% en na de tweede loopsheid ruim 25%. Bij jong steriliseren (6 – 7 maanden) weet je niet wanneer de eerste loopsheid gaat optreden. Ondanks dat is het niet verstandig teven te steriliseren jonger dan 6 maanden. Als de teef bij de operatie tegen de eerste loopsheid aan blijft te zitten is de baarmoeder sterk doorbloed, wat het risico op complicaties bij de operatie vergroot. Bij teven van grotere rassen kan de hormonale invloed op de groei een reden zijn om met steriliseren te wachten tot na de eerste loopsheid, (dit in verband met het langer doorgroeien in de hoogte). Wanneer er wordt gewacht tot na de eerste loopsheid, is het verstandig de teef te laten opereren zo’n 3 ½ maand (circa 100 dagen) na de loopsheid. Dit is het tijdstip waarop de doorbloeding van de baarmoeder het minst is en er minder operatierisico is. Los van een groter operatie risico is er, als de teef dichter op de eerste loopsheid wordt gesteriliseerd, ook een kans op schijnzwangerschap, aansluitend aan de operatie. (schijnzwangerschap is goed te bestrijden met homeopathie). Zet voor uzelf eens alle voor- en nadelen van sterilisatie of castratie op een rij en neem aan de hand daarvan een beslissing. Het steriliseren of castreren van uw hond is echt niet iets dat er “gewoon”bij hoort. Integendeel, het is een serieuze operatie met alle nadelen van dien. Als u bel=sluit uw hond te laten steriliseren of castreren, doe dit dan niet op te jonge leeftijd. Probeer te wachten tot de hond is uitgegroeid. Bij het op jonge leeftijd steriliseren van de hond zijn er duidelijk gevolgen voor de ontwikkeling van de hond. Dit geldt niet alleen voor de lichamelijke ontwikkeling, maar ook voor de ontwikkeling van het karakter. Pas wanner uw hond is uitgegroeid en het karakter zich heeft ontwikkelt, kunt u weloverwogen een keuze maken. Drs. A.W. van Stuijvenberg , dierenarts. En een beetje aanvulling van jeannet. Tekst afkomstig van:
labradoodle-site.nl
0 Comments
Ongelooflijk hoe ver iemand het kan laten komen. Overgewicht is niet alleen slecht voor ons, maar zeker ook voor dieren. Gelukkig is deze teckel weer op het juiste spoor.
Goed nieuws rondom Eranthe. Zo'n anderhalve week geleden trof ik een bultje bij haar aan in een van de melklijsten. De volgende dag zijn we direct met Eranthe naar de dierenarts gegaan. Daar werd een biopt genomen en na een week zouden we de uitslag krijgen. Het gekke was dat er geen uitsluitsel gegeven kon worden, omdat er waarschijnlijk te weinig weefsel afgenomen was. De dierenarts overlegde met ons en stelde om over te gaan tot verwijderen ervan. Nadien zou het alsnog onderzocht kunnen worden om te kijken of het hier om een kwaadaardige tumor zou kunnen gaan.
Vanochtend was het dan zover en ging manlief met een nuchtere Eranthe naar Monique, de dierenarts. Daar aangekomen bleek uit onderzoek dat het bultje aanzienlijk geslonken was. Deze was nu zo'n beetje ter grootte van een rijstkorrel. Zoals het er nu naar uitziet gaat Monique ervan uit dat het waarschijnlijk een melkophoping in de melklijst is geweest. Eranthe blijft nog even onder controle staan; volgende maand kijken we of het bultje volledig verdwenen is. Doordat het bultje zo geslonken is, is een operatie voor nu dus niet nodig. Eigenlijk is het wellicht volstrekt overbodig om te melden hoe blij ik hiermee ben, maar ik doe het toch. :-) De maand oktober is heerlijke maand. De vallende herfst bladeren. Het najaar zonnetje wat nog voor heel wat mooie dagen zorgt, wat weer heerlijke wandelingen met de teckels oplevert.
Het is ook de maand waarin Kaatje 9 jaar werd en de dag na haar Pebbles 7. Heerlijk, heerlijk, zou je zeggen, totdat ik op een ochtend Aiyana haar halsband om wil doen en ik een flinke bult aan de linkerkant van haar wang ontdek! Ik gelijk inspecteren en jawel, er steekt een flinke botsplinter in haar tandvlees boven haar kiezen aan de ene kant, die vervolgens in de wang aan haar andere kant prikt. Natuurlijk gebeurd zoiets altijd als manlief net aan de andere kant van de oceaan vertoeft. Dat betekent dat ik met gezond verstand eerst zelf maar aan de gang ga. Eerst heb ik de botsplinter verwijdert. Aiyana was daarna helemaal door het dolle, want dat ding heeft echt pijn gedaan. Ze had helemaal niks laten merken van pijn, dus ik stond er wel van te kijken dat ze zo door gelopen was :( Goed, de splinter was verwijdert, nu even kijken naar haar tandvlees en binnenzijde van de wang. In de wang zag ik een lelijk, zwart omrand gaatje zitten. Oei, dat ziet er niet mooi uit. Gelijk heb ik bij Aiyana haar tanden gepoetst, daarna haar bek na gespoeld met water (met een injectie spuit zonder naald!). In het begin dacht Aiyana dat ze alles op moest drinken, maar al gauw had ze door dat ze het water haar bek uit kon laten lopen. De bult op de wang smeerde ik 3 x daags in met wat "vallen en stoten gel" van VSM (Arnica) en het lelijke wondje aan de binnenkant van de wang smeerde ik in met rauwe honing. Rauwe honing staat erom bekend dat het enzymen bevat die bacteriën te lijf kunnen gaan en dat leek me voor dit moment het enige juiste om te doen. Daarnaast hield ik de temperatuur van Aiyana goed in de gaten. Koorts wijst namelijk op een ontsteking. Gelukkig had Aiyana geen koorts. Ik was daar echt dubbel blij om, omdat bij een eventuele antibiotica kuur Aiyana allergisch kan reageren zoals in het verleden al verschillende keren het geval was. Deze behandeling heb ik zeker drie dagen volgehouden, daarna hoefde ik niet meer met Arnica en honing verder te gaan. De bult van haar wang slonk al na één dag. Het poetsen heb ik nog wel wat langer gedaan en ook nu kijk ik dagelijks na haar maaltijd haar gebit uit voorzorg even na. Dit is, zoals uit bovenstaand verhaal blijkt, zeker geen overbodige luxe ;-) Enige dagen geleden schreef ik over Alvará en haar problemen rondom ontlasten. Hele prooien geven met veren en vacht helpt niet, zakken in het bot percentage helpt niet. Toch heeft het wel degelijk met te weinig aan ruw vezel te maken. Eergisteren kreeg Alvará naast haar maaltijd wat biologische boekmaag met wat inhoud. De volgende dag had haar ontlasting meer volume. Logisch, want de inhoud van de maag verteerd niet en dient slechts als ruwe vezels in de darmen. Maar de dame had geen pijn en moeite met ontlasten. Eindelijk, voor het eerst in tijden. Bijkomend voordeel is dat de boekmaag en inhoud boordevol probiotica en prebiotica zit. Hartstikke gezond voor de darmen. Ik blijf Alvará de biologische groenten mix geven en voor eerst geef ik de boekmaag drie, misschien vier keer per week in kleine hoeveelheden. Eens kijken hoe mijn meisje het daarop gaat doen :)
Sinds een behoorlijke tijd heeft Alvará wat moeite met ontlasten. Ze heeft kleine compacte keuteltjes die erg vast zijn. Op zich is dat niet zo erg, maar door het vele persen wat ze meerdere malen per dag doet, heeft ze door de vele moeite die ze ervan ondervindt toch ieder jaar wel gedonder met haar anaal klier die niet op normale wijze geleegd wordt. Fonzie, de zoon van Alvará ondervindt soortgelijke problemen (het vele persen). Hij krijgt altijd een goede kwaliteit kvv. Nu zijn de meeste kvv's gestoeld op het Barf principe en zijn de bot percentages aanzienlijk aan de hoge kant. Dat zou het euvel kunnen verklaren, ware het niet dat Alvará maar 12% bot krijgt. Dat is niet zo gek veel, maar ondanks het lagere percentage verloopt het nog niet naar wens. Nu geef ik haar het liefst intacte prooien, zodat de verhoudingen mooi kloppend zijn, maar was het maar zo simpel in de praktijk; mevrouw lust namelijk niet alles aan prooien en ook ruwe vezels van de prooien die ze wel lust verhelpen dit probleem niet. Lam pens voeren helpt ook niet. Inmiddels krijgt ze dagelijks een biologische groenten mix bij haar eten. Eens kijken of dit helpt.
Het is even een beetje stil op mijn blog. Stiller dan normaal. Hoe komt dat? Allereerst door alle zorgen en behandelingen rondom Maxime. Maxime is de vrolijkheid zelve. Inmiddels wordt ze behandeld met supplementen waar ze goed op reageert. Ik lees nog steeds alles wat los en vast zit over kanker, over epilepsie. Ondertussen is haar voeding flink aangepast. Het is even wennen voor haar dat de extra's die de andere teckels wel mogen hebben niet meer voor haar bedoeld zijn, maar ondanks dat doet ze het goed! Haar vacht begint door de castratie wel te veranderen. We zien haar pluiziger worden, maar het is niet erg; Max haar gezondheid gaat me boven alles. Ze wordt met haar CVA, epilepsie en kanker niet in een glazen stolp gezet en mag lekker hond zijn. Ze gaat iedere dag gezellig mee op de lange route die ze moeiteloos mee loopt en wordt helemaal suf geknuffeld door iedereen in huis. Ze hangt als een elastiekje aan me; daar waar ik ben, daar is zij. Het is wellicht overbodig om te zeggen dat ik dubbel van haar aanwezigheid geniet. Echt een schatje is het.
Aiyana loopt nog steeds met een kap op. Door de antibiotica kuur van enkele weken geleden, kreeg ze een allergische reactie met als gevolg een jeuk explosie. Haar weerstand was bagger en ja hoor; wederom kreeg ze last van haar anaal klier. Deze heb ik zelf kunnen openen, legen, schoon weten te houden en kunnen ontsmetten. Er hoefde geen antibiotica aan te pas te komen. Gelukkig niet, want daar zit ik op dit moment al helemaal niet op te wachten. Nu even wachten tot het wondje goed genezen is en dan mag de kap weer af. Om haar weerstand te verbeteren krijgt ze dagelijks chlorella toegediend. Alsof dat niet genoeg was besloot Kaatje maar even mee te doen. Ook zij was even helemaal niet lekker deze week door een ontsteking en koorts. Inmiddels gaat het weer de goede kant op, maar het is de afgelopen maanden erg druk geweest met heel veel verzorging en heel veel slapeloze nachten. Hopelijk gaan we nu weer de berg op met alle meiden. Lucky heeft al enige tijd last van dementerende verschijnselen. Zo kan hij slechter alleen thuis blijven. Hij weet soms niet goed hij de mand in moet stappen. Hij gaat ervoor zitten en blijft net zo lang zitten tot een van ons hem helpt. De laatste week viel me op dat als ik naar boven ging of even naar de toilet dat hij paniekerig reageerde totdat ik weer in dezelfde ruimte ben als hem. Lucky had ik afgelopen zondag mee naar Sylvia voor het onderzoek van Maxime. Ik kreeg van haar het supplement Cholodin. Onderzoek wees positief uit bij Lucky. Sylvia had in haar praktijk nog geen ervaringen dat Cholodin super aansloeg bij dieren, maar eenmaal thuis ben ik erover gaan lezen en las dat er doorgaans op korte termijn goede resultaten mee te behalen waren. Ik heb het middel dus ingezet bij Lucky en niet zonder resultaat; na vijf dagen gebruik kan ik rustig naar een ander vertrek lopen zonder dat hij in paniek raakt. Ik ben er ontzettend blij met het resultaat tot dusver.
Eigenschappen per ingrediënt: -Choline wordt in het lichaam omgezet in acetylcholine. Dit is een neurotransmitter welke van belang is voor de chemische prikkeloverdracht in het zenuwweefsel. -Phosphatidylcholine is een belangrijk onderdeel van de celmem-branen en levert ook choline voor het maken van acetylcholine. -Methionine voorziet het lichaam van methylgroepen die onmisbaar zijn voor een groot aantal belangrijke reacties in het lichaam, zoals ontgiftingsprocessen in de lever en vettransport uit de lever. Cholodin bevat per tablet minimaal: Mineralen Zink 3,6 mg Selenium 0,01 mg Vitaminen en mineralen dl-Methionine 200 mg Taurine 30 mg Choline 20 mg Inositol 20 mg Vitamine E 2,5 iu Niacin 2,5 mg Thiamine 0,75 mg Riboflavine 0,75 mg Vitamine B6 0,5 mg Panthotheenzuur 0,5 mg Vitamine B12 1,0 mcg Naast de Cholodin krijgt Lucky regelmatig verse vis, Solgar vis olie en gezonde extra's naast zijn rauwe menu om hem in een zo goed mogelijke gezondheid te houden. Aiyana had enige tijd geleden problemen met haar anaal klier die ze inwendig leegde. Na een week met een antibiotica kuur, keerde het probleem met dezelfde vaart weer terug. Dit keer heb ik haar zelf verzorgd en met succes; de anaal klier is schoon en leeg en de wond is volledig genezen. Dus mocht Aiyana zonder kap lopen, ware het niet dat ze onder de bultjes zit van borst tot onderaan de buik. Bultjes geven jeuk, vervolgens knabbelt Aiyana aan haar huid en zijn er wondjes ontstaan. Dit zagen we vorig jaar ook na de anaal klier problemen. Ze heeft toen een lange periode met een kap op moeten lopen. Er zit ook dit keer niks anders op dan haar weer de kap op te laten in huis. De wondjes worden behandeld met groene leem en ik ben gestart met Puur Jeuk, omdat ze daar vorig jaar zo ontzettend veel baat bij had. Nou ja, na dit vervelende bericht is er ook iets positiefs te melden; Aiyana zit nu zo'n twee weken volledig op prooien en dat gaat goed. Meer dan goed zelfs, want op zelf samengesteld had ze last van een hele vieze adem. Iedere dag reinigde ik extra haar gebit in de hoop dat de lucht wat af zou nemen, maar dit was niet het geval. Ik dacht dat de vieze lucht uit haar maag kwam, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg hem niet weg. Nu ze op prooien staat heeft ze geen vieze adem meer. Dat is al een enorme vooruitgang waar ik ontzettend blij mee ben. Nu de jeuk aanpakken, maar ook dat moet goed gaan komen :)
Vorige week had Aiyana de pech dat ze haar anaal klier inwendig leegde. Na een bezoekje aan de dierenarts hier in de omgeving en een paar dagen antibiotica zou je denken dat het leed weer geleden was, maar nee hoor. Eergisteren tijdens het wandelen zag ik weer een zwelling opkomen. Bij nadere inspectie thuis bleek de behandeling door de dierenarts niet afdoende te zijn geweest; de anaal klier was zich weer aan het vullen met rommel. Dus heb ik zelf haar anaal klier geleegd en heb ik de daaropvolgende dagen drie keer per dag de opening schoon gespoeld met een flinke spuit (zonder naald) met lauw warm water. De spuit wordt na gebruik met kokend water gereinigd, zodat deze weer klaar is voor gebruik. Na het spoelen breng ik bij Aiyana een dot honing zalf aan op de wond om een ontsteking te voorkomen. De kap blijft uit voorzorg de komende dagen nog maar op, zodat ze er niet zelf bacteriën in aanbrengt. Met de antibiotica waren we al gestopt en aangezien de wond er nu mooi uitziet laat ik dat zo. Om haar darmen wat te ondersteunen krijgt Aiyana tijdelijk wat probiotica toegediend. Ik hoop dat ze over een week helemaal weer de oude is.
|
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|