Onderstaand verhaal lees je regelmatig. Het meest triest om te lezen vond ik dat een herplaatser enige maanden geleden al na een halve middag op zijn nieuwe adres al teruggegeven werd aan de stichting. Het lieve hondenkind kreeg niet eens de kans om tot rust te komen en zijn prachtige verschijning te laten zien. Ik heb in de begindagen bewust niemand over Maeve heen laten vallen. Rustig aan beginnen en veel rustmomenten inbouwen. Op de eerste dagen bij ons sliep ze uren achtereen van alle indrukken die ze had opgedaan tijdens het vervoer en verhuizen naar ons. Maeve heeft wel training nodig, omdat (naar blijkt) ze in de beginweken van haar leven nog niet aan heel veel dingen buiten gewend is. We doen dit echter wel op haar tempo zonder overbelasting. Daarom houd ik de oefeningetjes kort. Omdat ze buiten nogal eens vluchtgedrag kan laten zien in voor haar vreemde situaties ben ik begonnen met de clicker om de aandacht op mij te richten en haar angstige gedragingen te doorbreken. Ze is slim hoor. Het klik -> lekkers kwartje valt direct. Eens kijken hoe dit buiten in spannende situaties voor haar werkt. Al met al is het een heerlijk meisje. Dol op mensen en (hele kleine) kinderen. Vreemde katten daar kijkt ze raar bij op (want die wonen toch bij ons binnen?), daar moet ze altijd even voor gaan zitten om zo de prikkels te verwerken. Vreemde honden vind ze na een rustige kennismaking prima (ook hier weer graag zittend). Met sommigen wil ze al lekker spelen. We beginnen elkaar goed te kennen en komen er wel saampjes. 💞 Bron: tekst en foto Ingrid Timmermans via Facebook.com Lief mens
Ik ben moe, zo moe.. Ik ben ook bang… Je nam me in huis, en ze hadden je verteld dat ik goed ben met kinderen, met katten. Dat ik al goed aan de riem kan lopen, en andere mensen vrolijk begroet. Best wel een tijdje alleen kan zijn. Ik kwam in je huis. En de eerste 2 dagen had ik zo’n plezier met je kinderen. We gingen wandelen in de bossen. Oh wat rook ik veel andere geuren. In het weekend kwam er bezoek, aardige mensen. En ze hadden hun kinderen mee. Ik werd zo veel aangeraakt, en ik wilde meespelen, met alles meedoen… Het werd me even wat veel. Ik moest alles verwerken. Een nacht slapen was niet genoeg. De volgende dag moesten jullie allemaal even weg, en was ik een tijdje alleen in dat nieuwe huis. Dan zou ik lekker kunnen uitslapen. Maar ik was bang, begreep niet waar jullie waren. Ik hoorde vreemde geluiden, Bleef heel stil liggen, maar hoorde je niet… Twee dagen later kwamen er leuke vriendjes over de vloer. Ik had ze nog niet ontmoet. Ja we gingen met balletjes gooien, mijn favoriete spel Ik was hoteldebotel, wat een lol hadden we. De volgende dag gingen we ergens wandelen, in een nieuw bos. Wat heerlijk, wat een geuren. Ik kreeg een lange lijn, dan kon ik heen en weer racen. Lekker met de kinderen mee rennen. Later op de avond voelde ik me moe, maar ook hyper. Ik kon moeilijk slapen. De volgende middag kwam er een vriendje die me wilde aaien, maar ik was kapot. Alles vloog me aan. Ik gromde even, omdat het me te veel werd. Ik voelde me bedreigd. Voelde me niet helemaal veilig. Wilde rust. En nu ben ik hier terug. Ik ben in de war. Vinden jullie mij niet leuk? Wat heb ik verkeerd gedaan? De hond
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Hier blaffen wij
Wij zijn een uit Roemenië afkomstige schoonheid en een temperamentvolle Spaanse Categoriën
All
|